"Polska żegna dziś postać wyjątkową, która oddała ojczyźnie życie, talent i serce – napisał prezydent Andrzej Duda w liście odczytanym w piątek podczas uroczystości pogrzebowych Barbary Wachowicz, biografistki, pisarki, harcerki, która spoczęła w piątek w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach Wojskowych.
„Pragnę wyrazić moje najwyższe uznanie i wdzięczność za piękną, bogatą i niepowtarzalną kartę, jaką zapisała w dziejach naszej kultury i naszego narodu” – napisał Duda w liście odczytanym na Powązkach Wojskowych w Warszawie przez prezydenckiego doradcę Tadeusza Deszkiewicza.
Prezydent podkreślił, że dzieła Wachowicz, która pozostawiła po sobie ogromny dorobek, pozostaną z nami na zawsze.
„W swojej twórczości łączyła niezwykły kunszt pisarski z głębokim umiłowaniem Polski i Polaków, zwłaszcza tych wielkich, którzy dzięki niej ożywali” – zauważył.
„O Adamie Mickiewiczu, Juliuszu Słowackim, Stefanie Żeromskim czy Henryku Sienkiewiczu potrafiła mówić i pisać tak, jakby byli jej przyjaciółmi. Dzięki niej mogliśmy przeżywać dramatyczne chwile drugiej wojny światowej i powstania warszawskiego razem z Krzysztofem Kamilem Baczyńskim, Aleksandrem Kamińskim, Jankiem Bytnarem, Alkiem Dawidowskim, Jankiem Rodowiczem czy Tadeuszem Zawadzkim” – dodał.
Jak przypomniał prezydent, Barbara Wachowicz pielęgnowała pamięć o polskich Kresach i otaczała troską naszych rodaków mieszkających na Wschodzie.
„W jej osobie żegnamy wierną i oddaną mentorkę i przyjaciółkę polskich harcerzy (…), odznaczoną Złotym Medalem >>Za Zasługi dla ZHP<< oraz wyróżnioną Laską Skautową >>Niezawodnemu Przyjacielowi<<„ – dodał prezydent.
Podczas uroczystości odczytano także list od wicepremiera i ministra kultury Piotra Glińskiego: „Wspominamy osobę, która swoją twórczością tak wiele wniosła do polskiej kultury. Była jej ikoną” – napisał minister w liście odczytanym przez podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Wandę Zwinogrodzką.
„Była mistrzynią słowa, docenianą za obrazowy, pełen niewymuszonej elegancji język. Przemierzając świat tropami Mickiewicza, Słowackiego, Orzeszkowej, Conrada, Wańkowicza czy Krasińskiego, Barbara Wachowicz dokumentowała ślady polskości. Kwestując na Powązkach dawała wyraz szacunku dla historii i tradycji” – napisał Gliński dodając, że Barbara Wachowicz „pozostawiła po sobie dzieła, które z pewnością jeszcze długo będą oddziaływały na naszą kulturę, przypominając o jej talencie, pasjach i zaangażowaniu w upowszechnianie wiedzy o wielkich Polakach”.
Daniel Olbrychski żegnał Barbarę Wachowicz, jako bliską przyjaciółkę, matkę chrzestną jego pierworodnego syna – Rafała, który swoje imię zawdzięczał głównej postaci „Popiołów” Żeromskiego – jednej z ulubionych książek ich obojga. Aktor odczytał podczas uroczystości wiersz Cypriana Kamila Norwida „Piosenka” zaczynający się od słów „Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów nieba, tęskno mi Panie”, szczególnie lubiany przez zmarłą pisarkę.
Głos zabrała także Lidia Ziental-Markiewicz ps. Lidka z Krajowego Związku Żołnierzy AK, podczas Powstania Warszawskiego jedna z łączniczek batalionu „Zośka”. Wspominała, że to właśnie Barbara Wachowicz przez całe lata walczyła o pamięć członków batalionu.
„To także jej zawdzięczamy miejsce w historii” – powiedziała „Lidka” wspominając książki Barbary Wachowicz takie jak „To >>Zośki<< wiara! Gawęda o Harcerskim Batalionie AK >>Zośka<<” oraz „Ułan Batalionu >>Zośka<<. Gawęda o Janku Rodowiczu >>Anodzie<<„.
Na pogrzeb Barbary Wachowicz przybyli harcerze, przedstawicie zaprzyjaźnionych z nią szkół m.in. z gminy Masłów (Świętokrzyskie), z która pisarka od lat była związana – to ona wystarała się o budowę Szklanego Domu upamiętniającego Stefana Żeromskiego w Ciekotach. W imieniu Warszawy – miasta z którym pisarka związana była najbardziej i które przyznało jej honorowe obywatelstwo – żegnała ją przewodnicząca Rady m.st. Warszawy Dorota Malinowska-Grupińska. Pisarkę żegnali także samorządowcy z Płońska i Węgrowa – innych miast, których honorową obywatelką była Barbara Wachowicz.
Barbara Wachowicz urodziła się 18 maja 1937 r. w Warszawie. Była autorką książek, spektakli, wystaw, programów radiowych i telewizyjnych poświęconych pamięci wielkich Polaków takich jak: Tadeusz Kościuszko, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Cyprian Kamil Norwid, Fryderyk Chopin, Henryk Sienkiewicz, Stefan Żeromski, bohaterowie „Kamieni na szaniec” i Powstania Warszawskiego, harcerze Szarych Szeregów.
Za swoją twórczość została odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Srebrnym Asem, Złotym Mikrofonem, tytułem Mistrza Mowy Polskiej „Vox Populi” oraz honorowym obywatelstwem Warszawy. Za „dar przekazywania młodemu pokoleniu wiedzy o dziedzictwie narodowym” otrzymała Medal Polonia Mater Nostra Est, była także jest laureatką Orderu Uśmiechu.
Barbara Wachowicz była autorką opowieści o życiu, miłościach i tajemnicach pisarzy m.in. „Dom Sienkiewicza”, „Czas nasturcji”, „Ciebie jedną kocham. Tropami Stefana Żeromskiego w najściślejszej ojczyźnie”, „Marie jego życia”, „Malwy na lewadach”; oraz cyklu „Wierna rzeka harcerstwa”.
za:www.radiomaryja.pl
***
"Oddała ojczyźnie życie, talent i serce". Ostatnie pożegnanie Barbary Wachowicz
Na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach odbył się dziś pogrzeb Barbary Wachowicz-Napiórkowskiej. W ostatniej drodze "Damie we fioletach" towarzyszyły rodzina, przyjaciele, kombatanci, harcerze i politycy. Pisarka losu polskiego zmarła 7 czerwca. Miała 81 lat.
Nabożeństwo żałobne w intencji pisarki rozpoczęło się o godz. 13.00. Oprócz licznie zgromadzonych mieszkańców miasta i harcerzy, na wojskowe Powązki przybyło czworo Powstańców Warszawskich w tym Urszula Katarzyna ps. Ula oraz Lidia Markiewicz-Ziental. Pisarkę pożegnali także politycy: Przewodnicząca Rady m.st. Warszawy Ewa Malinowska-Grupińska, Jan Dziedziczak i Bartłomiej Sienkiewicz, a także artyści: Maja Komorowska, Daniel Olbrychski i Emilia Krakowska.
"Oddała ojczyźnie życie, talent i serce"
Podczas uroczystości żałobnych list od prezydenta Andrzeja Dudy odczytał jego doradca Tadeusz Deszkiewicz. Prezydent stwierdził w swoim liście, że Polska żegna dziś postać wyjątkową, która oddała ojczyźnie życie, talent i serce. "W swojej twórczości łączyła niezwykły kunszt pisarski z głębokim umiłowaniem Polski i Polaków, zwłaszcza tych wielkich, którzy dzięki niej ożywali" – podkreślił prezydent. "O Adamie Mickiewiczu, Juliuszu Słowackim, Stefanie Żeromskim czy Henryku Sienkiewiczu potrafiła mówić i pisać tak, jakby byli jej przyjaciółmi. Dzięki niej mogliśmy przeżywać dramatyczne chwile II Wojny Światowej i Powstania Warszawskiego razem z Krzysztofem Kamilem Baczyńskim, Aleksandrem Kamińskim, Jankiem Bytnarem, Alkiem Dawidowskim, Alkiem Rodowiczem czy Tadeuszem Zawadzkim” – dodał. Prezydent przypomniał, że Barbara Wachowicz pielęgnowała także pamięć o polskich Kresach.
W czasie uroczystości odczytano także listy od ministra kultury Piotra Glińskiego oraz biskupa polowego Wojska Polskiego Józefa Guzdka. Nie zabrakło również poruszających i osobistych wspomnień. Głos zabrał m.in. aktor Daniel Olbrychski, który wspominał, że z Barbarą Wachowicz przyjaźnił się blisko pół wieku. Pisarka wraz Andrzejem Wajdą podawała do chrztu jego pierworodnego syna, Rafała. Na zakończenie swojej przemowy aktor recytował utwór Cypriana Kamila Norwida "Moja piosnka".
Wszyscy wspominający dziś Barbarę Wachowicz zgodnie podkreślali, że była nie tylko wspaniałą pisarką i gorącą patriotką, ale przede wszystkim wielką przyjaciółką ludzi.
Po Mszy świętej, kondukt żałobny przeszedł przy akompaniamencie góralskiej kapeli do Alei Zasłużonych, gdzie fioletowa urna z prochami pisarki została złożona w grobie. Tam zaś po raz ostatni zaśpiewali Barbarze Wachowicz harcerze. Odczytano także fragment "Małego księcia".
Najwybitniejsza popularyzatorka polskości w Polsce"
Barbara Wachowicz urodziła się 18 maja 1937 roku w Warszawie. Była absolwentką Wydziału Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim oraz Studium Historii i Teorii Filmu w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej. W swojej twórczości pochylała się nad losami wielkich Polaków. W jej dorobku znalazły się biografie Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Henryka Sienkiewicza, Stefana Żeromskiego, Tadeusza Kościuszki. Wiele jej ostatnich powieści dotyczyło najwybitniejszych postaci polskiego harcerstwa: Olgi i Andrzeja Małkowskich, Aleksandra Kamińskiego czy bohaterów "Kamieni na szaniec" i Powstania Warszawskiego.
Barbara Wachowicz w sposób szczególny pielęgnowała takie wartości, jak patriotyzm, honor, braterstwo i z łatwością docierała ze swoim przekazem do kolejnych pokoleń Polaków. O jej talencie tak pisała przed laty Agnieszka Osiecka: "Jest wybitną i kto wie czy nie najwybitniejszą popularyzatorką polskości w Polsce. Bo w Polsce mało kto umie pisać o polskości tak, żeby to było zrozumiałe, pełne wdzięku i żeby nie ocierało się o kicz".
Jej wyjątkowe podejście do historii w sposób niezwykle trafny oddają słowa ks. prof. Janusza St. Pasierba. "Pod jej piórem, przed jej obiektywem przeszłość nie jest "cokolwiek dalej", lecz zupełnie blisko. Mickiewicz wyjechał przed chwilą, Kościuszko zaraz powróci, Chopin jeszcze gra. To jest ciągle ta sama Polska. Bezgraniczna. Zaścianek i Europa, ojczyzna i przyswojona sztuką obczyzna tworzą jedno wielkie uniwersum, oświecone rozumem, ogrzane sercem" – pisał.
Wśród odznaczeń przyznanych pisarce, znalazły się m.in.: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w działalności naukowo-edukacyjnej, za osiągnięcia w pracy twórczej”, Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”, Odznaka Honorowa Batalionu Harcerskiego AK „Zośka”. Była laureatką m.in. Srebrnego Asa, Złotego Mikrofonu, tytułu Mistrza Mowy Polskiej Vox Populi.
Pisarka zmarła 7 czerwca w Szpitalu Praskim p.w. Przemienienia Pańskiego. Miała 81 lat.
za:dorzeczy.pl