Ideologia LGBT skończyła się w Polsce wraz z profanacją obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej przez jej aktywistów - reprezentatywnych dla tego ruchu, którzy dopuścili się jej wielokrotnie. Podeptali oni polską świętość narodową. I wtedy zadziałała demokracja: odbyły się wybory i Polacy zdecydowali, że na ideologię LGBT nie ma u nas zgody. W tej sprawie nigdy nie będzie w Polsce „jak na Zachodzie”, bo my umiemy się uczyć na jego błędach.

Nie pomoże agitatorom LGBT obłudne zasłanianie się „orientacją seksualną” i kłamstwa, że to o nią chodzi. O co chodzi, najlepiej wytłumaczy im wiersz polskiego poety-homoseksualisty – pisze dla portalu Niezależna.pl Piotr Lisiewicz, zastępca redaktora naczelnego Gazety Polskiej.

Jan Lechoń napisał najpiękniejszy w polskiej poezji wiersz o Matce Boskiej Częstochowskiej, który powinni przeczytać ci, których kult nowoczesności z polskości wydziedziczył. To jego fragment:

O Ty, której obraz widać w każdej polskiej chacie
I w kościele i w sklepiku i w pysznej komnacie,
W ręku tego, co umiera, nad kołyską dzieci,
I przed którą dniem i nocą wciąż się światło świeci.
Która perły masz od królów, złoto od rycerzy,
W którą wierzy nawet taki, który w nic nie wierzy…

Agresywne ataki ze strony ruchu LGBT na polskie świętości można wymieniać długo, od profanacji godła, po parodię mszy świętej, jednak żadna z nich nie robiła tak przygnębiającego wrażenia, jak atak na Tą „w którą wierzy nawet taki, który w nic nie wierzy”.

Dla wyjaśnienia zabłąkanym Czytelnikom, którzy trafili tu przypadkiem i zechcą mnie za chwile skrytykować: nie jestem zawodowym krytykiem LGBT, piszę o tej tematyce rzadko, nie jestem też narodowcem, tylko piłsudczykiem, a pojawienie się na scenie politycznej lewicy antytotalitarnej, przyjąłem z życzliwością (niestety właśnie schodzi ona ze sceny politycznej wchodząc w sojusz postkomunistami). Dlaczego ktoś taki jak ja uważa, że walka z ideologią LGBT jest dziś koniecznością?

Co to jest LGBT, czyli pomieszanie języków

Pomieszanie języków jest tym, na czym najskuteczniej żerują oszuści i manipulatorzy. Od wzięcia byka za rogi i opisania tego zjawiska rozpocznijmy więc ten tekst.

To pomieszanie najbardziej wyraziście ukazało się, gdy na ambasadzie amerykańskiej w Warszawie zawisły tęczowe chorągiewki. Jak wyjaśniali organizatorzy akcji, prowadzona ona była na rzecz „dekryminalizacji homoseksualizmu”, gdyż są kraje, które „karzą, więzią, a nawet wykonują egzekucje osób ze względu ich orientacji seksualnej”.

W pełni podpisuję się pod każdym z tych sformułowań. Tyle, że nie będę nigdy popierać ich za pomocą tej chorągiewki, bo ci, którzy chodzą z nimi na polityczne manifestacje, do tamtych słusznych postulatów dokładają inne, które uważam za skrajnie szkodliwe.

Tym, na czym żerują ideologowie LGBT, jest zamęt gdy chodzi o definicję tego skrótu. Wikipedyści mogą sprawdzić, jak jego znaczenie zmieniało się w polskiej Wikipedii. Niegdyś Wikipedia pisała o LGBT jako o światowym ruchu lesbijek, gejów, biseksualistów i osób transpłciowych. To była definicja prawdziwa.

Obecna definicja jest bzdurą: mówi, że to „skrótowiec odnoszący się do lesbijek, gejów, osób biseksualnych oraz osób transpłciowych jako do całości”. O żadnej „całości” nie może być mowy. Ruch LGBT jako bardzo silnie zideologizowany głosi poglądy, które jednym spośród homoseksualistów odpowiadają, a innym wręcz odwrotnie. Głęboko wierzę, że większości polskich homoseksualistów bliżej do wrażliwości Jana Lechonia, niż barbarzyństwa z Parad Równości.

Nazywanie ogółu homoseksualistów osobami LGBT to szkodliwa brednia, podobnie jak stwierdzenie, że Murzyni są leniwi, Żydzi chciwi, a Polacy kradną samochody. Większość osób homoseksualnych w Polsce nie ma nic wspólnego z ideologią LGBT.

Notabene jakiś czas temu toczyłem na dzielnicy spory z homoseksualistą-zwolennikiem Stanisława Michalkiewicza i Grzegorza Brauna. Tak, zwyczajni homoseksualiści jak inni ludzie poglądy mają od prawa do lewa.

Ideologia LGBT kontra świat pracy

W Polsce szerzenie ideologii LGBT stało się powodem konfliktów pracodawcy-pracownicy. I żaden z nich nie dotyczył krzywdzenia w pracy homoseksualistów, a wszystkie ofensywy ideologii LGBT. W Polsce pozycja świata pracy jest szczególna. To on wywalczył w Polsce wolność, on stworzył Solidarność, stał się też inspiratorem dla encyklik Jana Pawła II.

Kto chce inwestować w Polsce, musi liczyć się z tym faktem. IKEA i inne koncerny z krajów, w których podejście państwa i obywateli do ideologii LGBT jest inne niż w Polsce, muszą wiedzieć, że inwestując w naszym kraju muszą respektować nasz system wartości. Inaczej zysku z pracy polskiego pracownika czerpać nie będą.

Z wyjątkowo drastyczną demonstracją nietolerancji ze strony agitatorów LGBT mieliśmy do czynienia w Poznaniu. Tak jak w Poznaniu w 1956 r. na czele robotniczej manifestacji szły tramwajarki, tak niedawno tramwajarze odmówili wyjeżdżania na ulice miasta z tęczowymi chorągiewkami. MPK uszanowało decyzję większości motorniczych.

Natomiast Grupa Stonewall zaproponowała MPK „polubowne rozwiązanie sprawy i zorganizowanie szkolenia antydyskryminacyjnego dla pracowników”. Otóż trudno znaleźć przykład bardziej obrzydliwego szowinizmu, nietolerancji i pogardy dla świata pracy, jak te słowa.

Dodajmy, że z całą pewnością uczestnicy Parad Równości nie robią wrażenia społecznie wykluczonych, nie trzeba Sherlocka Holmesa, by zobaczyć, że są raczej bogatsi od swych adwersarzy.

Naklejka – strzał w dziesiątkę

Problem propagatorów LGBT z naklejką Gazety Polskiej polega na tym, że jest strzałem w dziesiątkę. Przywraca właściwą wagę zjawisk, odbiera osobom głoszącym agresywną ideologię status świętych krów. Mówi: tak, w Polsce wolno być przeciwnikiem ideologii LGBT, wolno tworzyć strefy wolne od niej, więcej – wolno dążyć do tego, by z Polski ideologia LGBT zniknęła. Walka z ideologią LGBT jest piękna, jest obroną fundamentów naszej cywilizacji, wszystkiego co w polskości najlepsze, a stało się obiektem agresji.

A kto tak nie uważa, może przyjąć po prostu, że w Polsce wolno walczyć z ideologią LGBT, podobnie jak wolno walczyć o to, by w Polsce nie rządzili socjaliści, liberałowie albo konserwatyści…

Istotą inwazji ideologii LGBT jest wszczepianie nam autocenzury, zgodnie z którą sami mamy czuć, że być wrogiem tej ideologii nie wolno, bo wtedy stajemy się podejrzani o to, że jako jednostki prymitywne po prostu odczuwamy niechęć do osób homoseksualnych, od której krok do agresji wobec nich.

„18 lipca decyzjami Gazety Polskiej postawiono kolejny krok nienawiści, który – jak pokazuje historia Polski – może doprowadzić do ludobójstwa” – napisały we wspólnym apelu po zaprezentowaniu naszej naklejki organizacje LGBT.

Po co to absurdalne sformułowanie o ludobójstwie, po co ten wrzask? Otóż jest w nim metoda: nie chodzi o to, by ktokolwiek uwierzył w ludobójstwo, bo oczywiście sami autorzy odezwy nie wierzą. Chodzi o stworzenie wrażenia, że przyklejenie takiej naklejki w domu to wyraz jakiegoś skrajnego stanowiska, że mimo wszystko nie wypada. Bo pojawienie się tych naklejek „robi różnicę”... Również w kontekście międzynarodowym, bo i w innych krajach może znaleźć naśladowców.

Biedroń i jego sojusznicy od akcji „Hiacynt”

Amerykańska ambasada napisała słusznie, że państwa nie powinny karać homoseksualistów. Otóż w Polsce państwo tylko raz dopuściło się aktu zorganizowanej, państwowej homofobii, przemocy wobec osób homoseksualnych.

Gwałtowne protesty Roberta Biedronia przeciwko naszej naklejce zbiegły się w czasie z zawarciem przez niego sojuszu z kontynuacją partii, która jako jedyna w Polsce ma na swym karcie akt wspomnianej państwowej homofobii, jakim była w latach 80. akcja „Hiacynt”. Protestów Włodzimierza Czarzastego z PZPR w tej sprawie wówczas nie odnotowano.

Jak widać, obrońcom homoseksualistów z Wiosny to dziedzictwo nie przeszkadza. Choć nie mam wątpliwości, że wielu obecnych emerytów z SLD przyjęło tę akcję z entuzjazmem. Co więcej – do dziś nie zmieniło zdania. Gdy parę ładnych lat temu organizowałem happeningi Akcji Alternatywnej Naszość z okazji 1 maja, jedna z działaczek tej partii wzniosła na mój widok okrzyk: „Idź ty geju” (jest nagranie na YouTube). Także członkowie Ligi Republikańskiej z podobnymi wyzwiskami od obecnych koalicjantów Biedronia, co nie załapali, że teraz jest inna mądrość etapu, spotykali się nagminnie.

Krzysztof Bosak przeciwko naklejce

Naszą naklejkę skrytykowali także „zawodowi” krytycy Krzysztof Bosak i Tomasz Terlikowski. Nie zgadzam się z ich opiniami. Bosak pisze, że naklejki to „szkodliwy pomysł”, bo „sugerują, że konserwatyści są przeciw tym ludziom, a to nieprawda” i jest to „dwuznaczny przekaz”.

To oczywiście cokolwiek zabawne, bo na manifestacjach organizowanych przez Bosaka pojawia się mnóstwo haseł nie tyle dwuznacznych, co jednoznacznych, jak sławny „Zakaz pedałowania”. Nie o hasło więc chodzi Bosakowi, a to że głosi je moja redakcja, mająca inne poglądy od niego na inne sprawy, ze stosunkiem do Rosji na czele.

Ze strony Bosaka, jak i Terlikowskiego widzę zgodę na wspomniane pomieszanie języków. Obaj godzą się na to, by fałszywa definicja LGBT funkcjonowała w naszym życiu publicznym. A ona nie jest żadnym ubocznym produktem sporów o ideologię LGBT, a przyczyną skuteczności jej ofensywy w wielu krajach. A przy okazji także przyczyną błędnego postrzegania wielu zwykłych homoseksualistów, na których plecach wroga polskości ideologia prze do władzy.

za: https://niezalezna.pl