Coraz wyraźniej słyszalny jest chór dziennikarzy i polityków, którzy problem sześcioletnich dokonań ekipy PO-PSL sprowadzają do następujących, domniemanych cech osobowych premiera Tuska i jego współpracowników: braku woli, niefrasobliwości, lenistwa. Jest to radykalnie błędna diagnoza sytuacji.
Ostatnio do tego chóru dołączył Łukasz Warzecha. Stawia on w tygodniku „wSieci” tezę: „Jeśli kiedyś powstanie wnikliwa biografia obecnego premiera, być może jej autor zauważy, że lidera PO zgubił całkowity brak celu”. Zarzut Warzechy wobec Tuska uważam za głęboko niesprawiedliwy.

Imponująca lista

Polityka Tuska jest nie tylko celowa, ale i długofalowa. Wymieńmy jej podstawowe elementy. Prowadzenie polityki uwłaczającej godności i obniżającej prestiż Polski w świecie, tak przed, jak i po tragedii smoleńskiej. Rezygnacja z jednoczycielskiej i przywódczej roli Polski wśród państw Europy Środkowo-Wschodniej - poprzedzona publicznymi deklaracjami serwilizmu wobec Niemiec i programowo praktykowana uległość wobec Rosji. Reforma emerytalna, przedłużająca wiek pracy Polaków do 67. roku życia. Ciągle ponawiane próby objęcia nauczaniem szkolnym 6-latków. Budowa autostrad, w taki sposób, aby zniszczyć polskie firmy budowlane. Rujnowanie samorządów poprzez dokładanie im zadań, przy jednoczesnym odejmowaniu środków. Rezygnacja, także podczas polskiej prezydencji, ze starań o zrównanie dopłat bezpośrednich dla polskich rolników do poziomu dopłat znacznie wyżej dotowanych rolników z innych państw Unii Europejskiej. Bezustannie ponawiane próby wprowadzenia do Polski - tylnymi drzwiami - GMO, które doprowadzi do utraty przez polskie rolnictwo konkurencyjności na europejskich i światowych rynkach. Likwidacja polskiego przemysłu stoczniowego. Reforma edukacyjna Hall i Szumilas. Antytożsamościowa - w odniesieniu do polskiej historii i tradycji narodowej - polityka edukacyjna, kulturalna, historyczna. Niszczenie potencjału polskich małych i średnich przedsiębiorstw. Ta lista zadań politycznych, podjętych i przeprowadzonych sprzecznie z polskim interesem narodowym przez ekipę Donalda Tuska jest znacznie dłuższa i naprawdę imponująca.

Uspokajanie sumień

Tych wszystkich posunięć politycznych nie dałoby się wykonać bez jasnego, precyzyjnego celu. Wszystkie te działania były kompleksowo i starannie obmyślone (często wymagały długich i żmudnych przygotowań); towarzyszyła im też polityczna determinacja i bardzo sprawny PR. Tak więc należy je uznać nie za błędy czy porażki ekipy Tuska - a za jego wielki, osobisty sukces. Premier triumfuje, udowadniając całemu światu, że „w tym kraju”, z tym narodem może zrobić wszystko. Problemem Polski nie jest więc Tusk podejmujący błędne decyzje, niefrasobliwy, leniwy, drażniący brakiem politycznej woli i celu. Bo takiego Tuska nie ma. Jest natomiast Tusk: zdeterminowany, bezwzględny i skuteczny w realizacji celów sprzecznych z polską racją stanu i polskim interesem narodowym. I ten Tusk - rzeczywisty, działający celowo i skutecznie - jest zagrożeniem dla Polski, a nie ten, którego próbuje, jako polityka pozbawionego celu działania, opisać Łukasz Warzecha. Podobnie myśli, mówi i pisze wielu innych: dziennikarzy, polityków, szczerze patriotycznych, konserwatywnych, prawicowych… Oni wszyscy na okrągło zarzucają ekipie Tuska: błędy, grzechy zaniechania, niefrasobliwość, niepowagę, lenistwo, atrofię woli i brak celu. Brzmi groźnie, ale jednak pomniejsza skalę tego, co się z Polską stało w ostatnich latach; jakby mimowolnie oswaja nas z rzeczywistością i być może nawet uspokaja sumienia. Jakby wszyscy ci dziennikarze nie chcieli przyjąć do świadomości, że w naszych czasach i na naszych oczach dzieje się z Polską coś strasznego.

Likwidacja polskości

Warto w tym kontekście przytoczyć słowa Jarosława Marka Rymkiewicza opublikowane w wywiadzie, który przeprowadzili z nim bracia Karnowscy. Wywiad ten nosi znamienny tytuł: „Każdy z nas może stać się żołnierzem Rzeczypospolitej”. Na jedno z pytań braci Karnowskich Jarosław Marek Rymkiewicz odpowiada tak: „Przekonanie, że zwierzęce skłonności naszych sąsiadów należą do przeszłości, jest błędne. Polak, który zrezygnuje ze swojej polskości i przestanie być Polakiem, nie stanie się, jak to mu teraz obłudnie się wmawia, kimś lepszym, jakimś kandydatem na Europejczyka - przeciwnie, zostanie czyimś niewolnikiem. Aby do tego doprowadzić, aby wymusić rezygnację z polskości i zmienić Polaków w plemię niewolników, kiedyś zakładano obozy koncentracyjne i przeprowadzano uliczne egzekucje, dzisiaj, ponieważ w Europie na razie nie może być wojen, używa się w tym celu przemocy edukacyjnej oraz medialnej. To jest słabsze niż przemoc fizyczna, ale też skutkuje. Trzeba także pamiętać, że ta stopniowa likwidacja polskości, z którą mamy teraz do czynienia, to nie jest tutejszy pomysł. To jest wymyślone gdzie indziej, a realizowane tutaj przez Polaków, którzy gardzą Polską, nie chcą być Polakami - i pewnie już nie są”. W innym miejscu wywiadu JMR tak pointuje swoją myśl: „I oto w tym wszystkim, w tej wściekłej i rozwścieczonej antypolskiej propagandzie właśnie chodzi - żeby Polacy wyrzekli się samych siebie i żeby w miejscu polskiego istnienia pozostała pustka”. I od tego typu smutnej, ale i uczciwej analizy otaczającej nas rzeczywistości powinna rozpoczynać się refleksja polskich patriotów o przyszłości Ojczyzny.

Szymon Giżyński

Autor jest posłem Prawa i Sprawiedliwości

za:niezalezna.pl/46296-wymyslony-tusk-publicystow