Epifania, czyli Objawienie Boże, to istota święta Trzech Króli. Oto pogańscy Mędrcy, którzy przez całe życie zgłębiali tajemnice wszelkiej wiedzy i poszukiwali mądrości składają pokłon Temu, który powie o sobie później: „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem”.  Dają nam przykład, że życie ludzkie winno być poszukiwaniem mądrości. Niestety, wielu dochodzi do tego wniosku zbyt późno. Ludzie szukają siebie samych/ samorealizacja/, żyją we władzy najniższych instynktów/ hedonizm/, dążą do nadmiernego posiadania, konsumowania, zaspokajania swoich pożądliwości traktując innych jak przedmioty. Już Stary Testament ostrzega przed nieumiarkowaniem i  żądzą bogactwa, przypomina jak kruche jest ludzkie życie / jest niczym wiatr, niczym więdnąca trawa i opadające kwiaty/. Ostrzega przed marnością rzeczy stworzonych i przypomina o różnych czasach/ czas rodzenia i czas umierania, czas płaczu i czas radości/. Ostrzega przez bezbożnymi, którzy zastawiają pułapki na sprawiedliwych, są zaślepieni, nie znają tajemnic bożych, patrząc powierzchownie myślą, że śmierć jest jedynym przeznaczeniem ludzi. Brakuje im wiedzy, nadziei i wiary. Nie potrafią wyjść poza ziemski horyzont. Nie zdają sobie sprawy z tego, że dusze sprawiedliwych są w „ręku Boga”, że On nas strzeże. Nadzieja sprawiedliwych jest pełna nieśmiertelności/ Mądr 3,4/, co oznacza wyznanie wiary w istnienie po fizycznej śmierci ludzkiej duszy. Bezbożnik nie wie, że przeznaczeniem człowieka jest  dzielić nieprzemijające życie wiecznego Boga. Tym, którzy negują transcendencję człowieka i są wyznawcami materialistycznej i nihilistycznej antropologii Słowo Boże ukazuje niezmierzone horyzonty wiary i nadziei.  Do swoich uczniów Chrystus mówi: „Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego”. A więc człowiek powinien się otworzyć na przyjęcie tajemnicy Boga.