Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Publikacje polecane

Ks. dr Marek Dziewiecki - Patriotyzm czy nowa międzynarodówka?

Rodzina i ojczyzna to te wspólnoty, które decydują o losie człowieka. Biblia ukazuje dwie wspólnoty, od których najbardziej zależy los człowieka: rodzinę i ojczyznę. Także Bóg w ludzkiej naturze miał rodzinę i ojczyznę, o los której się martwił i nad którą zapłakał. Wychowanie patriotyczne jest uwarunkowane aktualnymi trendami społecznymi i kulturowymi. W Unii Europejskiej ten wymiar wychowania jest traktowany jako zbędny, a nawet szkodliwy, gdyż Unia Europejska to nowa forma międzynarodówki, jaką lewica po raz kolejny tworzy na fundamencie – a raczej na piasku – ateizmu i kosmopolityzmu. Liberalne i ateistyczne media promują ideał „obywatela świata”, który  pozbawiony jest własnej ojczyzny oraz tradycji narodowych.
Wychowanie patriotyczne wynika z faktu, że człowiek jest istotą społeczną i że jego istnienie oraz rozwój zależny jest od włączenia się w określone wspólnoty społeczne, z których najważniejsza to rodzina i naród. Wspólnota rodzinna – chociaż najważniejsza – nie może zaspokoić wszystkich potrzeb oraz aspiracji człowieka. Konieczne są również inne wspólnoty i środowiska: szkolne, rówieśnicze, regionalne. Potrzebna jest zwłaszcza ta więź, która łączy nas z narodem i ojczyzną, w której przyszliśmy na świat i której los w jakimś stopniu wszyscy dzielimy. Poczucie wspólnoty z własnym narodem jest czymś wrodzonym i spontanicznym. Doświadczaliśmy tego w oczywisty sposób w obliczu pielgrzymek Jana Pawła II do Polski. Spontaniczne poczucie wspólnoty z narodem i ojczyzną to jednak za mało, aby mówić o świadomym i dojrzałym  patriotyzmie.
Patriota to ktoś, kto okazuje szacunek i miłość wobec ojczyzny, kto wnosi osobisty wkład w jej rozwój i kto gotowy jest do poniesienia dla niej ofiar i wyrzeczeń.        Przeciwieństwem patriotyzmu są postawy skrajne: nacjonalizm i kosmopolityzm. Nacjonalizm to idealizowanie i wywyższanie własnego narodu. W skrajnej formie nacjonalizm wiąże się z nienawiścią do innych narodów, z dążeniem do podboju, dominacji, a nawet do zupełnej zagłady innych narodów. Nacjonalizm dotyczy niewielkiej liczby ludzi w Europie i jest zwalczany w przestrzeni publicznej jako niepoprawny politycznie. Znacznie groźniejsza jest obecnie druga skrajność, czyli kosmopolityzm, traktowany przez lewicę i dominujące media jako ideał. Przejawem kosmopolityzmu są ideologiczne slogany o tym, by nie narzucać innym narodom własnej kultury i tradycji. W efekcie w Europie emigranci z innych kontynentów zachowują swoją tożsamość narodową i swoją więź z ojczyzną. W tym samym czasie europejscy kosmopolici zatracają swoje korzenie, kulturę i świadomość narodową.
Wychowanie patriotyczne chroni przed każdą skrajnością: przed fanatycznym wywyższaniem własnego narodu oraz przed lekceważeniem własnej ojczyzny, jej historii i tradycji. Sposób wyrażania patriotyzmu jest najbardziej oczywisty w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia ojczyzny, np. w obliczu ataku ze strony wrogiej armii, a także w obliczu wielkich katastrof czy klęsk żywiołowych. Patriotyzm polega wtedy na ofiarnej obronie ojczyzny oraz na okazywaniu solidarności rodakom. W warunkach pokoju i niepodległości  przejawy miłości ojczyzny są mniej heroiczne, ale równie ważne i trudne. Patriotyzm na co dzień to solidne wypełnianie obowiązków obywatelskich, ochrona własności i zasobów naturalnych własnego kraju, aktywna troska o honor ojczyzny i dobre imię rodaków, znajomość własnego narodu oraz jego historii i tradycji, a także troska o osobisty rozwój, o solidne wychowanie i wykształcenie. Zagrożona jest ojczyzna, w której znaczna część obywateli to egoiści, ludzie prymitywni, skorumpowani, nieuczciwi, egoistyczni, przewrotni, szukający jedynie własnego zysku.
Ważną cechą patrioty jest troska o ochronę osobistej wolności. Zagrożona jest ojczyzna, w której wielu obywateli to ludzie uzależnieni, uwikłani w nałogi, niezdolni do podejmowania mądrych i odpowiedzialnych decyzji. Tylko ludzie wolni, kierujący się głosem sumienia i respektujący normy moralne,  mogą zbudować niepodległą ojczyznę. Wychowanie patriotyczne to także troska o rodzinę. Zagrożony jest los kraju i narodu, w którym rodziny są nietrwałe, rozbite, biedne materialne czy duchowo, patologiczne, wrogo nastawione do dzieci, niezdolne do wychowania młodego pokolenia. Silna rodzina jest fundamentem silnej ojczyzny. Polityk, który porzucił własną żonę i dzieci, nie jest w stanie kochać swojej ojczyzny, a rząd, który nie troszczy się o wychowanie patriotyczne, zmienia się w okupanta.
Patriota wie, że nie da się budować silnej ojczyzny w oparciu demokrację bez wartości, gdyż taka demokracja prowadzi do korupcji, niesprawiedliwości, ubóstwa milionów rodaków. Prowadzi też do dyktatury, gdyż w demokracji oderwanej od wartości politycy przypisują sobie prawo decydowania o tym, kto jest w danym państwie chroniony prawem, a kogo można legalnie zabić (aborcja, in vitro, eutanazja). Demokracja jest dobrym ustrojem jedynie wtedy, gdy w ojczyźnie większość obywateli to ludzie światli, odpowiedzialni, kompetentni, ludzie sumienia, którzy rzeczywiście troszczą się o dobro wspólne. Stąd przejawem patriotyzmu jest analizowanie ustroju i zachowań ludzi rządzących, demaskowanie zła w wymiarze społecznym i politycznym, kontrolowanie władz państwowych i samorządowych oraz ustanawianych przez nich praw, a także osobisty, pozytywny wpływ na życie społeczne i polityczne poprzez odpowiedzialne uczestnictwo w wyborach oraz zaangażowanie się w życie wspólnoty lokalnej.
Istnieje ścisły związek między sytuacją poszczególnych obywateli a sytuacją ojczyzny. Ten fakt najlepiej sobie uświadamiamy wtedy, gdy ojczyzna traci niepodległość lub gdy nie stwarza swoim obywatelom elementarnych warunków, które są potrzebne, by żyć w wolności i bezpieczeństwie. Do tej pory ponosimy jeszcze bolesne konsekwencje krzywd, jakich doznała nasza ojczyzna w ostatnich dwustu latach swojej historii (rozbiory, okupacja hitlerowska, dyktatura komunistów). Troska o ojczyznę to troska o los rodaków, o los nas samych i o los naszych bliskich. W roku 1979 podczas homilii wygłoszonej na krakowskich Błoniach Jan Paweł II powiedział: „I dlatego zanim stąd odejdę proszę was, abyście to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością, taką jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym. Abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się i nie zniechęcali. Abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy.”

Copyright © 2017. All Rights Reserved.