Watykańska Kongregacja Nauki Wiary ogłosiła wczoraj Konstytucję Apostolską "Anglicanorum coetibus". Dotyczy ona utworzenia ordynariatów personalnych dla członków Wspólnoty Anglikańskiej pragnących przystąpić do pełnej i widzialnej jedności z Kościołem katolickim.
Dokument podpisany 4 listopada br. przez Benedykta XVI jest odpowiedzią na prośby kierowane do Stolicy Apostolskiej przez duchowieństwo i wiernych Kościoła anglikańskiego pragnących wejść do wspólnoty z Następcą św. Piotra.
Konstytucja "Anglicanorum coetibus" określa normy prawne i proceduralne dotyczące przystąpienia grup wiernych Wspólnoty Anglikańskiej do Kościoła katolickiego. Mocą dokumentu Ojciec Święty ustanowił nową strukturę kanoniczną w postaci ordynariatów personalnych dla byłych anglikanów, którzy postanowili wejść do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim. Dokument stwierdza, że zarówno wierni świeccy, jak i duchowni wywodzący się z anglikanizmu i pragnący przystąpić do struktur ordynariatu personalnego, powinni tę wolę wyrazić na piśmie.
Każdy z ordynariatów ustanowionych w porozumieniu z poszczególnymi Konferencjami Episkopatów na mocy samego prawa (ipso iure) posiadać będzie publiczną osobowość prawną, którą można porównać do diecezji. Na czele ordynariatu personalnego stać będzie ordynariusz mianowany przez Biskupa Rzymu. Dokument określa również jego kompetencje porównywalne z posługą ordynariuszy poszczególnych diecezji.
Nie wykluczając celebracji liturgicznych według rytu rzymskiego, konstytucja zezwala ordynariatom na sprawowanie Liturgii również według ksiąg liturgicznych właściwych tradycji anglikańskiej, zatwierdzonych jednakże przez Stolicę Apostolską. Dokument odnosi się również do anglikańskich duchownych, którzy zdecydują się na przystąpienie do Kościoła katolickiego. Definiuje on, iż anglikańscy diakoni, księża i biskupi, którzy wypełniają wymogi prawa kanonicznego i nie mają żadnych przeszkód, mogą przez ordynariusza zostać przyjęci jako kandydaci do sakramentu święceń w Kościele katolickim. Stwierdza on, że duchownych obowiązuje dyscyplina celibatu kapłańskiego i ordynariusz z reguły dopuścić może do święceń kapłańskich jedynie mężczyzn nieżonatych. W przypadku żonatych duchownych Kościoła anglikańskiego, wobec których nie ma żadnych innych przeszkód, będą oni mogli przyjąć święcenia kapłańskie w Kościele katolikiem, zgodnie z "kryteriami zaaprobowanymi przez Stolicę Apostolską". Konstytucja "Anglicanorum coetibus" zezwala ordynariuszom personalnym - w porozumieniu z biskupem diecezjalnym - na tworzenie parafii personalnych dla wiernych ordynariatu. Z kolei za aprobatą Stolicy Apostolskiej zezwala ordynariuszowi na objęcie jurysdykcją Instytutów Życia Konsekrowanego, wywodzących się z anglikanizmu, oraz ustanawiania nowych, zgodnie z normami prawa kanonicznego. Dokument wskazuje, że - tak jak w przypadku biskupów diecezjalnych - ordynariusz powinien co pięć lat udawać się do Rzymu z wizytą "ad limina Apostolorum", by za pośrednictwem poszczególnych kongregacji przedstawić Biskupowi Rzymu raport o stanie ordynariatu.
Ogłoszona wczoraj, a zapowiedziana 20 października br. przez ks. kard. Williama Levadę, prefekta Kongregacji Nauki Wiary, konstytucja "Anglicanorum coetibus", wychodzi naprzeciw licznym duchownym i wiernym świeckim Wspólnoty Anglikańskiej, którzy zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o przyjęcie do Kościoła katolickiego. Jak ujawnił w ubiegłym miesiącu ks. abp Joseph Augustine Di Noia OP, sekretarz Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, wobec Watykanu pragnienie takie wyraziło około 50 biskupów i około 100 grup anglikańskich z różnych stron świata. Jedną z głównych przyczyn kryzysu we Wspólnocie Anglikańskiej są liberalne praktyki, które wprowadziły niektóre Kościoły do niej należące, takie jak np. błogosławienie par homoseksualnych czy kapłaństwo i biskupstwo kobiet. Te nadużycia wywołały protesty środowisk konserwatywnych w anglikanizmie, które od lat bezskutecznie próbują je zatrzymać.
Sebastian Karczewski
za: NDz z 10-11.11.09 Dział: Wiara Ojców (kn)
Konstytucja "Anglicanorum coetibus" określa normy prawne i proceduralne dotyczące przystąpienia grup wiernych Wspólnoty Anglikańskiej do Kościoła katolickiego. Mocą dokumentu Ojciec Święty ustanowił nową strukturę kanoniczną w postaci ordynariatów personalnych dla byłych anglikanów, którzy postanowili wejść do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim. Dokument stwierdza, że zarówno wierni świeccy, jak i duchowni wywodzący się z anglikanizmu i pragnący przystąpić do struktur ordynariatu personalnego, powinni tę wolę wyrazić na piśmie.
Każdy z ordynariatów ustanowionych w porozumieniu z poszczególnymi Konferencjami Episkopatów na mocy samego prawa (ipso iure) posiadać będzie publiczną osobowość prawną, którą można porównać do diecezji. Na czele ordynariatu personalnego stać będzie ordynariusz mianowany przez Biskupa Rzymu. Dokument określa również jego kompetencje porównywalne z posługą ordynariuszy poszczególnych diecezji.
Nie wykluczając celebracji liturgicznych według rytu rzymskiego, konstytucja zezwala ordynariatom na sprawowanie Liturgii również według ksiąg liturgicznych właściwych tradycji anglikańskiej, zatwierdzonych jednakże przez Stolicę Apostolską. Dokument odnosi się również do anglikańskich duchownych, którzy zdecydują się na przystąpienie do Kościoła katolickiego. Definiuje on, iż anglikańscy diakoni, księża i biskupi, którzy wypełniają wymogi prawa kanonicznego i nie mają żadnych przeszkód, mogą przez ordynariusza zostać przyjęci jako kandydaci do sakramentu święceń w Kościele katolickim. Stwierdza on, że duchownych obowiązuje dyscyplina celibatu kapłańskiego i ordynariusz z reguły dopuścić może do święceń kapłańskich jedynie mężczyzn nieżonatych. W przypadku żonatych duchownych Kościoła anglikańskiego, wobec których nie ma żadnych innych przeszkód, będą oni mogli przyjąć święcenia kapłańskie w Kościele katolikiem, zgodnie z "kryteriami zaaprobowanymi przez Stolicę Apostolską". Konstytucja "Anglicanorum coetibus" zezwala ordynariuszom personalnym - w porozumieniu z biskupem diecezjalnym - na tworzenie parafii personalnych dla wiernych ordynariatu. Z kolei za aprobatą Stolicy Apostolskiej zezwala ordynariuszowi na objęcie jurysdykcją Instytutów Życia Konsekrowanego, wywodzących się z anglikanizmu, oraz ustanawiania nowych, zgodnie z normami prawa kanonicznego. Dokument wskazuje, że - tak jak w przypadku biskupów diecezjalnych - ordynariusz powinien co pięć lat udawać się do Rzymu z wizytą "ad limina Apostolorum", by za pośrednictwem poszczególnych kongregacji przedstawić Biskupowi Rzymu raport o stanie ordynariatu.
Ogłoszona wczoraj, a zapowiedziana 20 października br. przez ks. kard. Williama Levadę, prefekta Kongregacji Nauki Wiary, konstytucja "Anglicanorum coetibus", wychodzi naprzeciw licznym duchownym i wiernym świeckim Wspólnoty Anglikańskiej, którzy zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o przyjęcie do Kościoła katolickiego. Jak ujawnił w ubiegłym miesiącu ks. abp Joseph Augustine Di Noia OP, sekretarz Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, wobec Watykanu pragnienie takie wyraziło około 50 biskupów i około 100 grup anglikańskich z różnych stron świata. Jedną z głównych przyczyn kryzysu we Wspólnocie Anglikańskiej są liberalne praktyki, które wprowadziły niektóre Kościoły do niej należące, takie jak np. błogosławienie par homoseksualnych czy kapłaństwo i biskupstwo kobiet. Te nadużycia wywołały protesty środowisk konserwatywnych w anglikanizmie, które od lat bezskutecznie próbują je zatrzymać.
Sebastian Karczewski
za: NDz z 10-11.11.09 Dział: Wiara Ojców (kn)