Wiersze które nauczyła mnie moja babcia.
Dzieci rady mej słuchajcie, przykazania zachowajcie.
Święto niechaj świętem będzie, tak bywało przedtem wszędzie.
Przedtem ludzie święta czcili i wszystko na czas zrobili.
I ziemia dobrze rodziła, bo pobożność Bogu miła.

Dziś niestety rąk tak wiele, gardzi święta i niedziele.
Ale jaki zysk stąd mamy, mniej niż przedtem zarabiamy.

Albo grady nas porażą albo nas posusze karzą.
Co rok mniejsze urodzaje i drożyzna z nich powstaje.
Trudna praca dzień iw nocy, gdy bez Bożej się jest pomocy.
Boga dzieci! Boga trzeba, kto chce syt być swego chleba.


Gdy zobaczysz włos siwy,daj mu ukłon uczciwy,
tak pamiętali prawnuki ojców swoich nauki.

Z Bogiem, z Bogiem każda sprawa - tak mówili starzy.
Gdy nauki wezwiesz Bożej, wszystko ci się zdarzy.
Masz się uczyć, to pamiętaj z Bogiem zacznij dziatwo,
on tak sprawi, że nauka pójdzie w głowę łatwo.


Danuta Mikołajczyk



Wyjątkowo publikujemy przysłany zestaw prościutkich wierszyków ze sztambucha babuni.
kn