Czy uświadamiamy sobie, jak bardzo powinniśmy być wdzięczni Panu Bogu, że żyjemy w kraju katolickim, gdzie wszystko nam dopomaga w naszym dążeniu do Boga? Jednym z takich dobrodziejstw jest obecność kościołów. Drogi naszych wiosek i miast prowadzą do kościołów. Kościoły są jakby kluczem do odczytania krajobrazu. Obecność kościołów nadaje właściwą formę i sens wszystkiemu: miastom, wioskom, lasom, polom, a przede wszystkim naszemu życiu. Thomas Merton pisze: „ Cały krajobraz zjednoczony w ten sposób przez świątynię Boga i jej sięgająca w niebo wieżę, zdaje się mówić: Oto jest sens wszystkich rzeczy stworzonych, zostałyśmy powołane do istnienia w tym celu, żeby pomagać ludziom we wznoszeniu się do Boga, w głoszeniu chwały bożej. Zostałyśmy stworzone, w całej naszej doskonałości, każda z nas według swojej własnej natury, a wszystkie wzajemnie sharmonizowane i uporządkowane, aby rozum człowieka i jego miłość mogły wpasować się w ten ostatni element, ten dany przez Boga klucz do zrozumienia znaczenia całości”. Dzięki temu mieszkańcy mogą żyć i zwracać swoje oczy i serca ku świątyni w której mieszka sakramentalny Chrystus. Pisze Merton: „Mówię wam wszystkim, także niewierzącym, że to właśnie ten sakrament, i tylko On, Chrystus żyjący pośród nas, ofiarowany przez nas, dla nas i z nami w czystej i wiecznej Ofierze, jedynie On utrzymuje ten świat i zachowuje nas wszystkich od natychmiastowego i całkowitego pogrążenia się w przepaści wiecznego unicestwienia. I z tego sakramentu płynie moc, moc światła i prawdy docierająca nawet do serc tych, którzy o Nim nie słyszeli i wydają się niezdolni do uwierzenia”. Niezwykły film „Pokuta” ukazujący dramat chrześcijan, których prześladowano i burzono im kościoły kończy przejmująca wypowiedź staruszki „Co to za droga, która nie prowadzi do kościoła?”