Od zarania swojego istnienia człowiek odczuwał potrzebę poszukiwania racjonalnego wytłumaczenia, pozwalającego zrozumieć istotę i głęboki sens otaczającego go wszechświata. Dzisiaj, kiedy tajemnice świata badają uczeni wykorzystując cyklotrony i kosmiczne teleskopy wiemy, że wszechświat obejmuje zarówno  niezwykle małe cząsteczki, jak i system słoneczny, gwiazdy tworzące Drogę Mleczną, aż po najdalsze galaktyki. W poznawaniu wszechświata niezwykle zaznaczyła się rola uczonych chrześcijan. Kanonik z Fromborka Mikołaj Kopernik, Izaak Newton, Galileusz, Johann Kepler, to kamienie milowe poznania. W czasach nam bliższych: kosmologowie: ks. Georges Lema?tre, ks. Michał Heller,  jako naukowcy i ludzie wierzący traktowali wiedzę i wiarę jako dziedziny, które współdziałają w poszukiwaniu głębszego sensu ludzkiej egzystencji.    Czy poznanie wszechświata otwiera nas na poznanie Boga? W Hymnie do Materii Teilhard de Chardin pisał o niej: «trojaka otchłani gwiazd, atomów i pokoleń, ty, co przekraczasz i unicestwiasz nasze ciasne wymiary, objawiasz nam wymiar Boga». Mówiąc o studiach nad poznawaniem tajemnic świata materii Ojciec św. Benedykt XVI podczas wizyty pasterskiej w Wielkiej Brytanii we wrześniu 2010 roku powiedział: «Istnieje zawsze szerszy horyzont w waszych szkołach katolickich, sięgający wyżej i dalej niż poszczególne przedmioty, których się uczycie, i umiejętności, które zdobywacie (...) Jednakże pamiętajcie zawsze, że każdy przedmiot, którego się uczycie, jest częścią szerszego horyzontu. Nie poprzestawajcie nigdy na ciasnym horyzoncie». Te słowa odnoszą się nie tylko do uczonych, których zadaniem jest poznawanie tajemnic świata materii,  ale także do wszystkich, którzy jako istoty rozumne są powołani by swoim wzrokiem ogarniać tajemnice Nieba i Ziemi.