Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Publikacje członków OŁ KSD

Ewa Piątkowska - Czy Łodzianie to Indianie?

Czy można liczyć, że podobnie jak XVI-wiecznym Indianom, Matka Boża i jej Aniołowie pomogą też łodzianom. A ludzie, którzy są często zabłąkanymi, oddalonymi od Boga i Kościoła grzesznikami, pomogą stać się na powrót owcami ze stada Pana Jezusa? Do zespołu bożków, którym współcześni łodzianie (jak i większość Polaków) oddają cześć, zwrócę uwagę na bardzo groźne zniewolenie – EGOIZM, który jest przyczyną wielu kolejnych grzechów. Wielu ludzi składa, w swojej sprawie, ręce do modlitw, w kościołach, grupach modlitewnych, a potrzebujący czekają. Należy znaleźć czas i dla siebie i dla nich. Zdrowy, robiąc swoje zakupy, mógłby je zrobić i dla chorego, biedniejszego, czy załatwić mu coś w urzędzie, bo chory sam nie może. Można przyjść, coś mu ugotować, podać, a nie tylko obiecywać – dla spokoju sumienia. Nie, chory często nie może pomocy doczekać, bo egoizm wygrywa, a zdrowy zapomina o chorym, bo musiał do wieczora oglądać telewizję. I chory z bólem idzie spać, albo pół nocy nie śpi.
Przerażające są te informacje o rzeczach, które dzieją się wokół nas. Jeszcze kilkanaście lat temu nie rozumiałam doktora Bronisława Leszczyńskiego, syna sł. Bożej Stanisławy Leszczyńskiej, który wciąż o takich złowrogich fak-tach opowiadał. Sam pielęgnował chorych, mimo sędziwego wieku. Tak ostro tego wtedy nie dostrzegałam. Byłam zajęta pracą, studiami, modlitwą i niewi-domą starszą kobietą. A doktor Leszczyński widział wszystko, dla niego człowiek był najważniejszy. Tak był wychowany wpierw w domu rodzinnym, potem w swoim środowisku.  Był prawdziwym lekarzem.

W Guadalupe, 9. grudnia 1531 roku, Matka Boża (Niepokalana, jak nazwali Ją potem Meksykanie) przyszła bronić lud przeciw pogańskim, zbrodniczym obyczajom. Objawiła się pobożnemu, 55-letniemu Indianinowi, wdowcowi o imionach Juan Diego, który był wtedy jednym z niewielu ochrzczonych Inków. Niepokalana  prosiła go o wybudowanie dla Niej małej świątyni w miejscu Objawień, w którym ukaże ludziom Swego Syna Chrystusa – prawdziwego Boga, do którego wszyscy będą się mogli modlić bez składania okrutnych ofiar:
– On jest Panem wszystkiego, nieba i ziemi. Chciałabym bardzo, by wzniesiono tu dla mnie świątynię, abym mogła Go tu ukazywać, chwalić i na wieki rodzić. Tu ofiaruję ludziom całą moją miłość, moje miłosierne spojrzenie, moją pomoc, pocieszenie, zbawienie. Zaprawdę bowiem, jestem współczującą Matką: Matką Twoją i wszystkich ludzi, którzy zamieszkują ten kraj – jak również Matką wszystkich innych ludów i ludzi, którzy mnie kochają, wołają i przyzywają. Jestem Matką tych wszystkich, którzy mnie szukają i we mnie pokładają swą ufność. Tu będę wysłuchiwać waszego płaczu i skarg. („Guadalupe – Objawienie, które zmieniło dzieje świata, Paul Badde.)
Jednocześnie Matka Boża ofiarowała meksykańskiemu ludowi niezwykły Dar. Na tilmie Juana (rodzaju płaszcza z włókien agawy) zostawiła Swój wizerunek – dzięki któremu zyskała miano Królowej Ameryki Południowej (w tle są na nim uwidocznione gwiazdozbiory widoczne na meksykańskim niebie). Wizerunek Matki Bożej powstał podczas wysypania z płaszcza naręcza róż przed obliczem ówczesnego biskupa, róż. które w Meksyku nie kwitną o tej porze, ale które wyrosły u stóp Maryi.
W krótkim czasie wybudowana została mała świątynia, w której umiesz-czono cudowny wizerunek Matki Bożej na tilmie. Juan Diego, jako zakrystianin, wypełniał gorliwie misję ewangelizacyjną, opowiadając o swoim Objawieniu i spotkaniu z Matką Bożą, żyjąc w wielkim posłuszeństwie, w wierze katolickiej, tak zresztą jak i przed objawieniami. Znajomość prawdziwego Boga i wiara w Niego rozwijały się w Meksyku i w całej Ameryce Łacińskiej nadzwyczajnie, jak kwiat pod wpływem wiosennego słońca. Przez kilka lat nawróciło się wówczas 8 milionów Indian. Do dziś miliony pielgrzymów przyjeżdżają z całego świata do pięknego sanktuarium w Guadalupe i modlą się do cudownego wizerunku Matki Bożej, który mimo upływu stuleci, nie stracił nic ze swego blasku i Tajemnicy, choć powstał na zwykłych, szybko butwiejących włóknach agawy... Warto przeczytać tę przepiękną historię w książkach o Guadalupe.
Maryja na obrazie z Guadalupe jest brzemienna i niesie ze sobą ważne orędzie dla ludzi naszego stulecia, którzy powinni usłyszeć je i zmienić swoje życie w takim samym stopniu, jak przed czterema wiekami uczynili to Indianie z Maeksyku. Maryjny kodeks, „wymalowany” na tilmie, przekonał ich, że nie są już potrzebne żadne ofiary z ludzkich serc, dotąd wciąż jeszcze składane za plecami Hiszpanów. Indianie zrozumieli, że jedyna ofiara z życia to ofiara Jezusa Chrystusa, syna Maryi, który poniósł śmierć na krzyżu. Mówiły im o tym duże dziewięciopłatkowe kwiaty magnolii przedstawiające „kwiat serca” i będące symbolem serc składanych w niezliczonych ofiarach na kamiennych ołtarzach piramid. Ojciec Święty Jan Paweł II pokochał to sanktuarium i lud meksykański. Matka Boża zawsze jednoczyła ludzi na całym świecie i ich wciąż broniła od pogańskiego zła, które wokół nas. (Zob.: Płomień z Ogniska Bożego Pokoju, www.ogniskobozegopokoju.pl). Podkreślił to także o. Eugeniusz Śpiołek  w ho-milii na Mszy św. po Marszu w obronie wolności słowa i telewizji Trwam, w Łodzi 10 marca 2012 r.

A w jaki sposób przyjdzie pomoc dla łodzian, którzy odeszli od Kościoła? Tak samo! Życie sakramentalne na co dzień możemy zacząć od dziś, począwszy od Spowiedzi św., Komunii św., modlitwy osobistej, Różańca św., adoracji Najświętszego Sakramentu. To wszystko są Dary, których przyjmowanie każdy może sobie świetnie zorganizować. I nic to nie kosztuje. Nawet jednej złotówki. Czy z nich skorzystamy?

A może nazajutrz znów podrepczemy do naszych „światowych bożków”, żeby oddać im, co cesarskie i zapalić im świeczkę…?


Modlitwa

Jezu Miłosierny i św. s. Faustyno. Prosimy o Miłosierdzie Boże dla  Łodzi. Św. Juanie Diego  wstawiaj się  i wołaj o Miłosierdzie Boże dla wszystkich zniewolonych łodzian i nie tylko. Odrzuć od nas wszystkie groźne bożki,  pomóż nam uwolnić się od grzechów, pokochać Jezusa i Jego Matkę. Spraw radość i prezent w postaci pięknych objawień Matki Bożej (jeśli będzie taka wola Ojca Niebieskiego) z wszystkimi  ludźmi naszej archidiecezji i nie tyl-ko, w całej naszej Ojczyźnie. Niech przeżyją także piękne chwile,  jakimi TY, Święty Juanie Diego cieszyłeś się około 500 lat temu w Guadalupe, o czym potem wszystkim głosiłeś i dawałeś świadectwo Prawdzie.  Spraw, abyśmy znaleźli się wszyscy w Niebieskiej Łodzi, którą będzie dowodził tyl-ko Jezus Chrystus, nasz jedyny, prawdziwy Bóg. A wszyscy byśmy szybo-wali jak orły pod Niebiosami. Każdy Polak o tym marzy. I niech żadna siła nie wyrywa już z nas biało-czerwonych  serc.  Amen.               


A tak przy okazji: prawie zupełnie brak w Łodzi kapliczek – przydroż-nych, osiedlowych, parkowych, przydomowych, ogrodowych, o które dbaliby sami łodzianie i które byłyby wyrazem naszej żywej wiary! Czy nie pora, żeby-śmy pomyśleli i o tym, zamiast rozmiłowywać się w ziemskich dobrach, zaku-pach (także niedzielnych)…?

14.07.2012 r.

Copyright © 2017. All Rights Reserved.