Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. (…) Wierzysz w to? – pytał Jezus Martę u grobu jej brata, Łazarza. W ikonografii bizantyńskiej i prawosławnej artyści malujący scenę wskrzeszenia leżącego od czterech dni w grobie człowieka, kazali świadkom zdarzenia zatykać chustkami nosy przed odorem. Panie, już cuchnie, protestowała Marta, gdy Jezus nakazał odwalić kamień z wejścia do grobu (por. J 11,1-44). A wydawałoby się, że Marta bez zastrzeżeń  uwierzyła słowom Jezusa. Widać, że warunkowo.

Bez tego chleba nie ma Jezusa obecnego w Eucharystii. Przez 35 lat Siostry Bernardynki przy ulicy Rudzkiej 55/57 w Łodzi wypiekają hostie, komunikanty i opłatki wigilijne.

W okresie Wielkiego Postu podejmujemy wyrzeczenia wielkopostne, włączamy się w akcję Caritas „Jałmużna Wielkopostna 2021”, która w tym roku organizowana jest pod hasłem Czas Miłosierdzia. Uczestniczymy w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, Gorzkich żali, nawiedzamy kościoły stacyjne.

W Wielkopostnym Kościele Stacyjnym pw. św. Anny podczas Mszy św. wspólnoty parafii i pielgrzymów, abp Grzegorz Ryś poświęcił obraz przedstawiający Pana Jezusa pukającego do drzwi, które na zewnątrz nie mają klamki.
– Aby odpowiedzieć na pukanie Pana Jezusa ktoś od środka musi je otworzyć. Jest to związane z naszym życiem, żebyśmy otworzyli się na życie z Jezusem, otworzyli nasze serca, nasze umysły – powiedział ks. kan. Piotr Turek proboszcz parafii.

Jak wiemy z Mądrej Księgi jesteśmy stworzeni z Zamysły i Woli Boga.
Wystarczyła jednak chwila na dywersję-wiadomo skąd pochodzącą-no i zgoda Stwórcy na taką próbę-aby Raj został czymś do osiągania konkretnym wysiłkiem i wiernością Przykazaniom a nie darmową darowizną.

„Prymitywiści” - był ongiś taki "trynd " (wicie, rozumicie-tyn trynd! )w sztuce (wystarczy kliknąć tu - https://www.google.com/search?client=firefox-b-e&q=Prymitywi%C5%9Bci - aby doznać dokształtu  :-)  )
Było ( a może i jest) również nad wyraz ongiś postępowe hasło: „Proletariusze wszystkich krajów łączcie się!”

Dla uławienia-pogrubiamy propozycje  :-)

Ciekawe…ciekawe co jeszcze umysły – niektóre „polityczne” umysły - wykombinują w walce o wpływy…
- Przeżywaliśmy już (starsi pamiętają) „chwyt” na wrogów ludu, a w istocie –„wadzy ludowej”; bywało bardzo śmiertelny- oj, bardzo!
- Był chwyt na kułaka, co to m.in. perfidnie siał stonkę ziemniaczaną na socjalistycznych uprawach;

W roku jubileuszu 100-lecia naszej archidiecezji przedstawiamy różne dziedziny i inicjatywy pracy ewangelizacyjnej.
Z ks. prałatem dr Waldemarem Kulbatem, redaktorem „Niedzieli Łódzkiej” w latach 1996 – 2014, o powstaniu i historii łódzkiej edycji „Niedzieli” rozmawia Jadwiga Kamińska.

Przyznasz Kolego, że czasy już widać jakby omdłały (od mdłe  :-)   ).
Chórki postępu nie mając dobrych partytur, zawodzą według starych schematów, licząc na młodszych słuchaczy.
I – bywa- zbierze się pewna grupka entuzjastów każdego hałasu.
Ale to raczej chwilowe wzmożenia.

Kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Łodzi był miejscem skupienia Rycerzy Kolumba. Przybyłych przedstawicieli Rad Lokalnych z Rawy Mazowieckiej, Sieradza, Tomaszowa Mazowieckiego, Zduńskiej Woli i Łodzi powitał ks. kan. Wiesław Kamiński, proboszcz parafii i kapelan łódzkiej rady. – W obecnych trudnych czasach

W 79 rocznicę powstania Armii Krajowej, w sanktuarium pw. Najświętszego Imienia Jezus przy ul. H. Sienkiewicza 60 w Łodzi, zgromadzili się żołnierze AK z rodzinami i przyjaciółmi, przedstawiciele władz miejskich i wojewódzkich, przedstawiciele wojska i poczty sztandarowe. Zabierając głos prezes Zarządu Okręgu Łódź Światowego Związku AK Tomasz Szamburski powiedział

Tytuł nieco nawiązuje do mojej publikacji sprzed lat (Priorytety-Kurier Zachodni-Perth, Australia, nr 4/2003) - ale nie jest tp powtórzenie...
…Aczkolwiek...
Aczkolwiek, kiedy ma się sporo lat, wie się, iż wiele nowości to jedynie swoiste i kolejne wariacje na tle...

Jeszcze tylko parę wiosen
Jeszcze tylko parę lat
Jeszcze piękna jesień z wrzosem
I trzeba będzie żegnać świat

To normalna, to zwyczajna
Karuzela od pokoleń
Jeno ważne w jakim stanie
Stanąć przyjdzie w Sądu kole

I dlatego
I dlatego
Nie przejmujmy się Kolego
…Byle czym…

„Nie każdy kto woła: Panie, Panie…”, a i nie każdy, kto otrzymał w jakiś sposób licencję na bycia autorytetem, jest nim w istocie i ostoi się w dłuższej a solidnej weryfikacji w swoistej Łasce.
Czy-po prostu-łasce.

Diecezja Łódzka obchodzi piękny jubileusz 100-lecia. W tym czasie duży wpływ na rozwój religijności w kościele łódzkim miały zakony i zgromadzenia męskie i żeńskie obecnie nazywane instytutami życia konsekrowanego. Różnorodność ich można porównać do pięknie ukwieconej różnymi gatunkami kwiatów łąki. Tak jak jest bogactwo kwiatów, tak też spotykamy się z bogactwem zakonów, bogactwem charyzmatów.

Każdy wiek ma swoje priorytety.
Mam na myśli zarówno stulecia–ale nie o tym teraz-jak i nasze indywidualne „priorytetowanie” we wzrastaniu.
W rozwoju fizycznym, psychiczny, umysłowym- w umięśniowianiu a i- bywa- sprawnym umózgowianiu – czyli intelektualizowaniu; co powinno prowadzić do rozwoju duchowego.

Nie, nie-to nie będzie o wielkich historycznych oddziaływaniach Polski i Polaków na losy Ojczyzny, a i Globu.
Teraz-w zupełnie w innej skali-o znajomych, którzy przybyli lub wybyli…

Słyszę co i rusz słowa-a to oburzenia, a to swoistego zachwytu-nad tzw. globalizacją.
No, cóż-próby, różne próby panowania czy ujednolicenia władztwa i ustroju nie są niczym specjalnie nowym. Wszak były już liczne chciejstwa-począwszy od wielkiego Egiptu, imperium Rzymskiego, Mongolskiego, Moskiewskiego-kilku zresztą barw-aż po współczesne imperia finansowe i medialne.

Tak, to nawiązanie do dawnego hasła–starsi pamiętają – „Proletariusze wszystkich krajów-łączcie się! - które spowodowało w efekcie połączenie z… Wiecznością milionów istnień ludzkich.
Teraz okresowe wzmożenia dotarły nawet do USA.

Ależ Kolego, nie wytrząsam się ani nad akcją szczepień, ani nad ego-w końcu każdy je-z definicji-ma i ma prawo mieć poczucie swego istnienia poprzez świadomość „ja”- chodzi mi o pewną przypadłość-jakby chorobową (chociaż chyba jeszcze takiej jednostki patologii nie zdefiniowano-nie mylić z kompleksem niższości czy wyższości).

Kiedy śniegiem już przyprószy
Kiedy mrozik szczypnie w uszy
Wtedy
Aby poratować zdrowie
W góry ruszamy Panowie!

A na stokach…

Tu się pokaże, tam zamajaczy – a to doniesienie, a to pogłębiony wywód, to znowu napuszony wic namaszczonego autorytetu, mający utrwalić przekonanie o „jedynie słusznej” drodze rozwoju życia na Ziemi, w tym o ewolucyjnym życiorysie człowieka.
Ba! Nawet łagodne napomnienie Jana Pawła II o tym, że należałoby raczej mówić o teoriach (a nie teorii!), z których nie wszystkie są do pogodzenia z chrześcijańską antropologią, wykorzystywane są... powiedzmy ewolucyjnie...

Omasta-to …a zresztą–jeśli nie wiesz-poszukaj sobie w starym słowniku, a my przejdźmy do sedna.
Zatem różne są sposoby, żeby sobie swoiście „usycić”, polepszyć - chociażby chwilowo-dzisiejszość.

Oderwanie od korzeni kulturowych, cywilizacyjnych, od tradycji, może rodzić zagubienie, frustrację, a w konsekwencji lęk przeradzający się w agresję. Ta zaś musi być rozładowana w akcie destrukcji, którego formy, kierunek i czas nie zawsze da się konkretnie ustalić. Stara to, wielokrotnie sprawdzona, powtarzana do znudzenia prawda.

W Jordanii jest tyle ciekawych miejsc do oglądania! Choć kraj jest niewielki, wszak większość jego terytorium zajmują pustynie, nie sposób ogarnąć tego wszystkiego, co przez tysiąclecia nawarstwiły kolejne kultury i cywilizacje w wąskim pasie żyznych ziem Edomu, Moabu i Zajordania.

Mszą świętą w kościele garnizonowym pw. św. Jerzego w Łodzi rozpoczęło się spotkanie opłatkowe Zakonu Rycerskiego Świętego Jerzego Męczennika. Eucharystii w intencji Dam i Kawalerów Zakonu przewodniczył ks. kapitan Stanisław Pawłowski proboszcz parafii. Modlono się  także za tych, którzy w ostatnim roku odeszli do Domu Ojca:

Kózki, baranek, króliki, kurki, przepiórki, papugi oraz kilka gatunków gołębi umieszczono w zagrodach, obok szopki ze Świętą Rodziną, w kościele pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

W pięciu mężczyzn przetoczyliśmy w cień pod drzewo okazały fragment antycznej kolumny. Ustawiliśmy ten blok marmuru z przeznaczeniem na ołtarz. Czy aby to nie my - nasza grupa pątników – sprawowaliśmy po raz pierwszy od kilkunastu stuleci liturgię mszy świętej w Gadarze? Daremnie próbowałem przeniknąć

Nie, nie-to nie moje oryginalne odkrycie-to książka Witolda Michałowskiego pod tym właśnie tytułem.

Ossendowski.
Fascynująca postać.
Fascynująca podróż.
Fascynujące czytanie.