-Pytasz czy jeszcze piszę wiersze…
-Nigdy nie zajmowałem się tym …hmmm …specjalnie… czy nałogowo.
Był czas-raczej krótki-na ten rodzaj–powiedzmy-ekspresji; jest czas na prozę… różnego gatunku… czy rodzaju…
I tak to się toczy po drogach…
Po drogach życia–oczywiście.

W felietonie „Niedziela na Głównym” zapomniałem dodać o niezwykłym-jak na tamte czasy (lata sześćdziesiąte ub. wieku)-wydarzeniu.
Otóż, kiedy raczyliśmy się bezpretensjonalnie piwkiem w restauracji dworcowej Warszawy Głównej, do stającego tam pianina podszedł jakiś człowiek i… i zagrał „Czerwone maki na Monte Cassino”.

Aby kontynuować moją peregrynację po świętych  górach chrześcijaństwa wschodniego, koniecznie musiałem  dostać się na Wschodnią Pustynię, zwaną też Pustynią Arabską, a ta leży już w Egipcie pomiędzy Nilem a Morzem Czerwonym. Chodziło mi o dwa znajdujące się tam starożytne monastery, św. Antoniego Pustelnika i św. Pawła Pustelnika. Z Suezu jedzie się tam brzegiem Zatoki Sueskiej na skraju pustyni.

O drugiej w nocy wyruszyłem spod klasztoru św. Katarzyny na szlak wiodący na szczyt Świętej Góry Horeb, gdzie Mojżesz miał otrzymać od Jahwe tablice z dziesięciorgiem przykazań. Z latarką w ręku wolno posuwałem się w różnojęzycznej gromadzie pątników śpieszących na wschód słońca. Wyprzedzali mnie

Z jądra tajemnic wyszła przestrzeń
bezkresy mgławic rodząc z siebie
rozbłysła światłem gwiazd gorejących
w ogromie pustki
pustki bez ciebie

Pory roku, pory życia…
A może - po prostu - stadia życia: Od urodzenia po zejście  z  t e g o  świata…
...Wciąż jesteśmy na swoistym fragmencie etapu - jedynego, niepowtarzalnego, dojrzewania tu i teraz- dziecka Boga, które stara się rozpoznać siebie w tym skomplikowanym-bywa bardzo-fragmencie życia…

Jakie miasto można uznać za bramę do Afryki? Takiego miasta nie ma, bo przecież – choć Afryka stanowi jeden kontynent - nie jest jednorodna. Z grubsza biorąc są trzy różne Afryki, trzy jej całkowicie odmienne odsłony. I wcale nie o geografię chodzi w tym podziale, lecz o jej tkankę ludzką.

Michałowszczyzna opodal Wilna, skrawek Kresów - ziemi pracowitej, szlachetnej, serdecznej i dumnej szlachty zagrodowej („boso chodzę, z pieprzem jem”) oddanej swej tradycji, swej ojczyźnie, swojej wierze. Dom na wzniesieniu, wśród żywicznego lasu; wakacyjna ukwiecona upalna łąka schodząca ku dolinie. I miasto nad Wilią, wśród Wzgórz Sapieżyńskich, gdzie króluje Matka Boska z Ostrej Bramy. Ludzkie losy posplatane w sąsiedzkiej życzliwości Polaków, Litwinów, Żydów, Karaimów, Białorusinów, Tatarów, Niemców.

Oczywiście-maj to piękno budzącej się i kwitnącej w nowej odsłonie życia przyrody.
Szczególnie, jeżeli zima rozczarowała nas niezorganizowanym chłodem i jakimiś erzacami, w miejsce porządnej bieli i skrzypiącego pod nogami śniegu-jak ongiś bywało.
Za to maj…
Nowa zieleń, nowe słońce, nowe wezwania czy wyzwania…
I majowe nabożeństwo!

Plastikową butelkę napełnioną wodą ze studni św. Antoniego zabrałem ze sobą do klasztoru św. Pawła. Klasztor znajduje się stąd o dwa dni drogi ścieżką przez wysokie góry. Udałem się tam nie pieszo, bo to przecież szaleństwo, lecz taksówką, jedną z tych, jakie w ten świąteczny dzień piątkowy parkowały u św. Antoniego. Klasztor Pawła Pustelnika jest

Próba uruchomienia ongiś merytorycznej dyskusji nad naukowymi aspektami m.in. darwinizm, krytycznie potraktowanymi w książce J.W. G. Johnsona – Na bezdrożach teorii ewolucji, dała pierwszy efekt-pewien Redaktor pośpieszył z pomocą w poszukiwaniu „metryki urodzenia". Czytamy:

- Drogie Dzieci, Chłopcy i Dziewczynki, po raz pierwszy przychodzicie do Pana Jezusa w Eucharystii. Jakaż to radość dla Waszych rodziców i rodzin, dla Waszych parafii, dla całego łódzkiego Kościoła – tymi słowami zwrócił się św. Jan Paweł II do dzieci pierwszokomunijnych podczas pielgrzymki do Łodzi 13 czerwca 1987 r.

W samym środku Polski leży Rawa Mazowiecka, spokojne miasteczko z kilkoma ciekawymi zabytkami, w średniowieczu pełniące rolę jednej ze stolic księstwa mazowieckiego. Kilka kilometrów na południowy zachód od centrum, pośród łąk rzeczki Rawki,  usadowił się na lekkim wzniesieniu, otoczony niewysokim murem kamiennym i zacieniony wiekowymi drzewami, bardzo niepozorny kościółek drewniany. Swą skromną sylwetką prawie nie zwraca na siebie uwagi. Tymczasem

Wspólnota parafialna kościoła garnizonowego pw. św. Jerzego w Łodzi świętowała uroczystość odpustową. Mszę św. rozpoczęło wprowadzenie sztandaru Zakonu Rycerskiego Świętego Jerzego Męczennika i odśpiewanie pieśni „Święty Jerzy patronie nasz”. Autorem słów utworu jest Krzysztof Stępniewicz kawaler zakonu, natomiast muzykę skomponował Piotr Piotrowski. Przybyłych parafian oraz damy i kawalerów zakonu wraz z Wielkim Priorem dr Pawłem Michalakiem i kanclerzem Małgorzatą Stępniewicz, powitał ks. kpt. dr Stanisław Pawłowski proboszcz parafii.

Wciąż wraca do mnie ta myśl (czy heretycka?...), iż w naszej modlitwie „Ojcze nasz…”  fraza „Nie wódź nas na pokuszenie” powinna być zastąpiona: „Nie daj nas pokuszeniu” …
Chyba… chyba, że owe „wodzenie” ma być próbą, czy egzaminem wierności Bogu i Jego wskazaniom drogi.
Dobrej drogi.
Stąd - do Domu Ojca.

- No sam powiedz!
Przecie, w zamyśle, człek - obdarzony rozumem i w dodatku duszą-nieśmiertelną duszą! -miał być chlubą Stwórcy i realizatorem-fakt z pewny wysiłkiem-Jego wskazań na dobrej drodze-stąd do Wieczności.
A tu klops!
Z homo sapiens i wolens robi się–tu i ówdzie nawet często- homo odruchowiec-w tym wzmożony homo sexista.

„Twarz pogodna, uśmiechnięta jest prawdziwym apostołem, czasem bardziej skutecznym niż ogniste kazanie, bo mówi o duszy szczęśliwej w Bogu”
św. Urszula Ledóchowska

Jakże wspaniale słowa te odzwierciedlają życie i działalność s. Aleksandry Topoli SJK, która idąc za głosem powołania 50 lat temu wstąpiła do klasztoru urszulanek.

-Pamiętasz? Był film o pod takim właśnie tytułem: „Niemy krzyk” (możesz go sobie przypomnieć pod tym adresem: https://www.cda.pl/video/223061006), zrealizowany przez byłego aborcjonistę-prof. B. Nathansona.
Spowodował on, iż wielu z nas, wcześniej niepomnych innych ostrzeżeń i nauk, uświadomiło sobie, iż tzw. aborcja jest po prostu zabójstwem.

Święty Wojciech jest jednym z trzech głównych patronów Polski. Należy do najpopularniejszych świętych naszego kraju. Ku jego czci wzniesiono około 170 kościołów i kaplic. W Łodzi świątynia pw. św. Wojciecha znajduje się przy ul. Rzgowskiej 242.