Zdzisław Szczepaniak -  MODLITWA W CHWILI LĘKU…


"Boże, miej nas w opiece"...

I odsłoń nam oczy

byśmy w porę dostrzegli,

jaki trąd nas toczy...

Byśmy słuchać zaczęli

Serca, co w nas bije,

zmienili lęk w nadzieję

że prawda ożyje..



Boże miej nas w opiece,

wyzwól z opętania,

daj nam siłę otuchy

odwagę przetrwania.

Wyrwij zęby jadowe

tym, co nas kąsają,

zabliźnij stare rany,

co wciąż krwią tryskają.



Boże, Ty widzisz wszystko,

a my tu - jak ślepi -

przechwalamy się wszędzie,

ze wiemy najlepiej

jak żyć i w co wierzyć,

komu rację przyznać,

choć razem z nami ślepnie

i krwawi ojczyzna.



Przywróć nam choć rozsądek

i jasność umysłu

niech wiemy gdzie idziemy

i na co nam przyszło...

Niech mamy tej pewności

choćby odrobinę,

co nam może osłodzi

ostatnią godzinę...



"Boże, miej nas w opiece..."

niech ta prośba stara

nie każe nam o JAWIE

myśleć: to SEN-MARA...


*

Ten wiersz napisany po tragedii jaka wydarzyła się w Łodzi  w siedzibie Prawa i Sprawiedliwości dnia 19 października br., poświęcam pamięci zamordowanego pana Marka Rosiaka

Ta twórczość nie doczekała się właściwego uznania i rozgłosu. Może była zbyt jasna, przesiąknięta dobrem i ukierunkowana ku temu co piękne, szlachetne w czasach,  w których preferuje się zgiełk, szokowanie, poszukiwania formy - po deformacje. Po deformacje człowieczeństwa.