Krzysztof  Nagrodzki - Lipcowy tryptyk rodzinny

                *

Rozświetlony słońcem park
dziś zaprosił nas we troje
Miodny zapach starych lip
koił wieku niepokoje

Przeszumiane przejaśnione
wielkich drzew stare korony
poszeptują letnie wieści
wprost do ucha mojej Żony

Kwiatem nasycony motyl
Synkowi już daje znak
dosyć figli dosyć gonitw
sił mi do zabawy brak

                **

Kazimierskich malin smak
koszyk latem nasycony
błękit Wisły ciepło plaży
słońce w oczach mojej żony

Białe mury pośród wzgórz
pną się po nich dzikie wina
czerwień dachów   
dzwon klasztorny
bajka w oczach mego Syna

                 ***

Rozpostarte wokół pola
żniw początek snopem znaczą
rozpachniałe gaje chmielu
lata sens nam wciąż tłumaczą

Uśmiech sadów i ogrodów
polna droga pośród zbóż
pracowite Synka stopy
pod niebo wzbijają kurz

Dom cienisty
w krąg kasztany
zapach łąk
jarzębin kiść
Mojej pani suknia zwiewna

Można tak bez końca iść...