Wspomnienie hołdu Trzech Mędrów oddanego Bożemu Dziecięciu prowadzi nas ku  tajemnicy teofanii czyli objawienia bóstwa Chrystusa  narodom pogańskich. Jednocześnie to  odpowiedź na  nieustanne dążenie do wyjaśnienia tajemnicy świata, tajemnicy ludzkiego losu i powołania. Rozwiązania tej tajemnicy nadal pragną wszyscy, których możemy nazwać „ludźmi ducha”, którzy szukają ostatecznego sensu i rozwiązania zagadki istnienia. O tym, że wymiar duchowy ma najważniejsze znaczenie dla nas jako istot ludzkich, mówią słowa Chrystusa: że „nie samym chlebem żyje człowiek”. O tym poszukiwaniu, które może zaspokoić pragnienia ludzkiego serca przypominają nam słowa św. Augustyna:  „Stworzyłeś nas bowiem, Panie, dla siebie i niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie”. Chociaż nasze czasy przyniosły niezwykły rozwój i osiągnięcia nauk humanistycznych i przyrodniczych,  nie mogą one odpowiedzieć na podstawowe pytanie o sens ludzkiej egzystencji. „Nie mogą zaspokoić najgłębszych pragnień ludzkiego serca, nie mogą w pełni wyjaśnić nam naszego pochodzenia i naszego przeznaczenia, dlaczego i po co istniejemy, nie mogą nawet dostarczyć nam wyczerpującej odpowiedzi na pytanie: «Dlaczego istnieje raczej coś niż nic?»” – mówił podczas pielgrzymki do Wielkiej Brytanii Benedykt XVI. Zdaniem Papieża  poszukiwanie sacrum nie pomniejsza wartości innych dziedzin ludzkich poszukiwań. Przeciwnie, umieszcza je w kontekście, który wzmaga ich znaczenie jako dróg odpowiedzialnego wypełniania naszego panowania nad stworzeniem.  Dlatego ludzie wierzący powinni domagać się, by w imię ideologii sekularyzmu nie wykluczano wymiaru religijnego jednostek i wspólnot w życiu społeczeństwa. Natomiast chrześcijanie powinni się dzielić z innymi  bogactwem duchowym, oraz radością  spotkania z Bożą miłością.