Mijała trzecia godzina wytrwałości. Warunki były nadzwyczaj trudne. Obezwładniający upał, nierówne, wyślizgane podłoże, zmuszały do pełnej koncentracji.
Człowiek za człowiekiem, noga za nogą, centymetr po centymetrze zdobywaliśmy przestrzeń. Przyklejeni do ściany. Zwarci. Zdeterminowani. Czujni.

Zaraza jest zespołem chorób dotykających uprawy roślin, stada zwierząt, a nawet ludzi, kiedy przybiera postać epidemii. W odniesieniu do społeczeństw ludzkich zaraza może uzewnętrzniać się w groźnych ideologiach zyskujących poklask i akceptację ludzi uwiedzionych rzekomą ich atrakcyjnością, czemu służą ogłupiające mechanizmy socjotechniki.

Oderwanie od korzeni, brak nawyku samodzielnej nauki, poddanie się stereotypom i mitom preparowanym dla łatwiejszego ugniatania gustów, postaw, reakcji lewego "elektoratu", skutkuje hałaśliwym eksponowaniem standardowych atrap niezależności, stanowiących w istocie jedynie infantylne wizytówki zagubienia.

O tej heroicznej ofierze naszego Narodu pisałem kilkakroć*, teraz jedynie chciałbym dodać, iż niezależnie od wszelkich innych rozbudowanych analiz, konkluzja zawsze pozostaje ta sama: Po latach umęczenia i upokorzenia, po wiedzy o oficjalnych deklaracjach aliantów, po stanowczych wezwaniach sowieckich władz stojących u wrót stolicy umęczonego kraju: „Polacy do broni!” Powstanie nie mogło nie wybuchnąć.

Mknęliśmy pełni niefrasobliwej radości, którą daje zazwyczaj początek urlopu. Droga łagodnie falowała w słońcu, odkrywając niespodzianki za kolejnymi wzniesieniami – miasta, miasteczka, wsie, pola pełne złocistości dojrzewających zbóż, rozpachniałe łąki i zagajniki tworzyły ciąg barwnych obrazów.

Oglądając tyle wspaniałych zabytków romańskich na Camino - a występują one w dużej liczbie również poza szlakiem, często w maleńkich kościółkach zagubionych po górach i polach – dręczy mnie pewna wątpliwość: dlaczego w Polsce mamy tak mało romanizmu? Należeliśmy przecież do tego samego kręgu kulturowego co Hiszpania, co Francja i  Niemcy.

Radość poranka! Co to takiego? To zerwanie się przed wschodem słońca, o brzasku, kiedy świat ze snu  budzi się do życia. Kiedy niebo różowieje na wschodnim horyzoncie. Kiedy zimny wiatr z północy zamiata w porywach łany pszenicy. Kiedy w jego podmuchach kłaniają się żółte głowy słoneczników, wszystkie skierowane ku słońcu, jak anteny satelitarne w kierunku sygnału wysyłanego z przestrzeni. Czy trudno to pojąć, że dawni mnisi śpiewali jutrznię właśnie o tej porze? Bo i dusza, wypoczęta po nocy, z nową energią wyrywa się sama z siebie w nieskończoność. I chce się tańczyć z radości.

Brzydko czy brzytwy – to już drobiazg wobec dramatu zagubienia i tonięcia. Totalna autodemaskacja formacji (tzw. politycznej), która starała się o chadeckie barwy ochronne, nie może nie smucić. 
- Związki homo - czyli sodomicie (zob. skutki) i w konsekwencji karta LGTB
- Tzw. prawa kobiet – jako możliwość zabijanie ludzi poczętych)
- Powszechny handel w niedzielę
A przy tym zapewnienia, iż Kościół -Kościół, który naucza o niegodziwości i grozie skutków, nie jest…atakowany.

Od bardzo dawna zastanawia mnie i wywołuje jakiś wewnętrzny dysonans sformułowanie „ i nie wódź nas na pokuszenie” w modlitwie „Ojcze nasz”.
Jakże dobry Ojciec miałby WODZIĆ?... Wszak to domena zupełnie innego „ojca” – ojca kłamstwa i wszelkiej nieprawości – Szatana.

Oto na horyzoncie  i Castrojeriz.                                                                                                                     Miasteczko leży u stóp góry zwieńczonej ruinami zamku. Zatrzymałem się przed wejściem do miasta, na rżysku po skoszonej pszenicy, przy ścianie rozrosłych topoli, skąd całość komponuje się w niezwykle malowniczy obraz. Na pierwszym planie drzewa, na drugim, na równinie - sylwetka potężnego kościoła, a nad nim, wysoko pod chmurami – zamek. Porywający widok!

Gruba aluzja do cienkich wysiłków

Gdy cię przyprze
nie daj Boże
siła wyższa redaktorze*
zanim wypniesz się niezdrowo
by posadzić to i owo
pomyśl
że to nie jest ślicznie
robić takie coś
publicznie
------------------
*Po występie p. Szyca Borysa postponującego dzielną, mądrą i w dodatku uroczą sportsmenką Zofię Klepacką, można zamiennie użyć - "aktorze"

PS. Przypomina się dawny skecz, w którym osobnik od dawania głosu (w filmie "Miś") deklaruje: Towarzysze, ja wam wszystko wyśpiewam. Służalczość nie ze staropolskich genów wysnuta. Prezentowana w różnych spektaklach.

Odbiłem nieco od szlaku, by zatrzymać się w Palacios de Benaver, w maleńkiej wiosce o kamiennych domach, na obrzeżach której ukrył się przed światem stareńki klasztorek. Było przed południem, więc miałem nadzieję, że będzie otwarty. Szarpnięciem za sznurek uruchomiłem przy furcie sygnaturkę. W wejściu

Sugerujesz wyraźnie sympatyczny Kolego, organizatorze miłych spotkań – bardzo odległych dla niektórych z nas od lat szkolnych bojowań - coby nie poruszać tematów „politycznych”.
Hmmm….
- A jak definiujesz politykę?

Bez miłości świat nic nie wart, kochaj mnie ! To słowa ze znanej operetki Lehara pt. „Wesoła wdówka”, znane, a zwłaszcza melodia, zapewne rzeszom miłośnikom tak zwanej „ podkasanej muzy”.  Okazuje się, że nawet w tak „lekkim” utworze można znaleźć słowa, które

Nawiązując do naszego poprzedniego listu i Twoich rozterek, oraz pojawiających się upalnie ateistycznych zawrotów głowy i wiedzy, mogę wskazać Ci nazwiska ludzi, którym autorytetu nawet tzw. materialista nie zaprzeczy. Oczywiście ten, który skończył jakąś tam szkołę i pamięta podstawy fizyki, chemii, matematyki. Oraz nie został dotknięty swoistą amnezją cywilizacyjną, czyniącą nieraz podobieństwa do …opętania…

- Zawroty?...
To jakieś wytłumaczenie (przed „ostatecznym” – czyli opętaniem), dlaczego ludzie, którzy nie wyglądają na upośledzonych umysłowo, tak się – bywa – zachowują?...
Jeżeli jednak pominiemy tą wersje bełkotliwości, to pozostaje coś znacznie bardziej ponurego, groźnego – uwikłanie w niesamodzielność intelektualna i uwiedzenie przez zło.

Zwracasz uwagę Przyjacielu, iż tzw. rytm codzienności, który ogarnia w czasach pogoni za bieżączką, wymusza w wielu z nas reakcje szablonowe, a ilość i sugestywność impulsów lemingujących, może porażać. Wierzysz jednak, iż wiele zmieniłoby się w naszych postępowaniach, gdybyśmy przywrócili powszechną pamięć ludzkiego rodowodu.
Przyznaję, że antychrześcijańska, a faktycznie antycywilizacyjna, prowokacja zawarta w „sztuce” (przecie nie jednostkowej) nazwanej „Golgota picnic” ( i tym podobnych sztuczek) może intensyfikować takie pragnienie.

Napisałeś jakiś czas temu: Ciekawe czy wasze publikatory odnotują, ze dowódca parady zwycięstwa w Moskwie najpierw przed cerkwią zdjął czapkę i się przeżegnał?
Nie śledziłem. Mam nadzieje, że to nie ta okoliczność, kiedy „modli się pod figura a diabła ma zaskórną”… W końcu pamiętamy, iż SAM tow. Józef Wisarianowicz Stalin zaczynał, jako seminarzysta prawosławny. A tow. Bolesław Bierut prowadził w swoim czasie pod rękę prymasa kard. Augusta Hlonda w procesji „Bożego Ciała”.  Ot, mądrość etapu…

Przyjacielowi z dawnych lat do sztambucha. Urodzinowego

...pogoń za słońcem
nadmorska bryza
łąki nad Bugiem
i harfa traw

Pięć tysięcy dzieci wraz z opiekunami przybyło do Atlas Areny, aby uczestniczyć w koncercie i zabawie.
 – Wspólnota  zabawy integracyjnej ma na celu zintegrowanie tego świata wokół idei Świętego Jana Pawła II, abyśmy budowali cywilizację miłości. Ta forma integruje dzieci i ludzi wielkiego serca, dzięki którym dzieci otrzymują paczki – powiedział ks. kan. dr Piotr Turek. (zob. zdjęcia mk)