Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Polecane

Temida Stankiewicz-Podhorecka: Podróż w głąb samego siebie

"Boska komedia" Dantego Alighieri w reż. Jarosława Kiliana w Teatrze Lalka w Warszawie. Pisze Temida Stankiewicz-Podhorecka  w Naszym Dzienniku.
Trwamy w okresie Adwentu. Teatry, wystawiając na swoich scenach premiery w tym czasie, sprawiają wrażenie, jakby funkcjonowały w zupełnie innym kraju aniżeli Polska. Repertuary teatralne dalekie są od klimatów adwentowo-bożonarodzeniowych. Przedstawienia najczęściej wpisują się w manifestację rozmaitych ideologii lewicowo-liberalnych, nawet tych najbardziej bluźnierczych.

Owszem, zdarzają się pojedyncze wyjątki, ale one nie są w stanie zmienić krajobrazu teatralnego w naszej Ojczyźnie w tym szczególnym okresie, jakim jest czas oczekiwania na narodzenie Pana Jezusa.

Teatry nie mogą usprawiedliwiać się brakiem materiału literackiego, bo jest z czego wybierać. Choćby „Pastorałka” Leona Schillera, która latami była wystawiana na scenach teatrów i cieszyła się ogromnym powodzeniem u publiczności wszystkich pokoleń. Tak przecież było z „Pastorałką” w kolejnych latach przedstawianej w znakomitej za każdym razem inscenizacji Jarosława Kiliana, np. w warszawskim Teatrze Polskim, którego był dyrektorem przez pewien okres. Dziś jest dyrektorem warszawskiego Teatru Lalka. Na kierowanej przez siebie scenie Kilian wystawił i wyreżyserował utwór, który znakomicie mieści się w klimacie Adwentu. Chodzi o „Boską Komedię” Dantego Alighieriego, wielkiego średniowiecznego włoskiego poety, filozofa i polityka.

Jarosław Mikołajewski, autor adaptacji dzieła Alighieriego, dostosował swój scenariusz do możliwości percepcyjnych dzieci mniej więcej od 12. roku życia. Z tego względu trzeba było pominąć zawarte w tekście oryginalnym głębokie rozważania natury teologicznej, filozoficznej, egzystencjalnej. Toteż zarówno język, jakim posługują się aktorzy, narracja fabularna, jak i cała warstwa wizualna stanowią w pełni czytelny przekaz. A jednocześnie i dorośli z przyjemnością oglądają przedstawienie, wpisując je w szersze konteksty, w zależności od posiadanej wiedzy na temat „Boskiej Komedii”. I w tym sensie można mówić, iż jest to spektakl familijny.

Na pytanie dziecka: o czym jest przedstawienie, w warstwie fabularnej najkrócej można by powiedzieć tak: to opowieść o wielkim włoskim poecie średniowiecza Dantem, który zabłądziwszy w lesie, napotyka trzy bestie symbolizujące zmysłowość, pychę i chciwość. Jest przestraszony i nie wie, co zrobić, by wydostać się z tego ciemnego i strasznego lasu. Z pomocą przychodzi inny wielki poeta Wergiliusz, żyjący wiele lat wcześniej przed Dantem. To Beatrycze, narzeczona, wielka miłość Dantego, przysyła Wergiliusza na ratunek ukochanemu, widząc, jak się błąka i potrzebuje pomocy. Beatrycze już nie żyje, znajduje się w Raju, a Dante po jej śmierci nie może się odnaleźć. Wergiliusz staje się duchowym przewodnikiem, przeprowadza naszego bohatera przez zaświaty: straszne Piekło z dziewięcioma kręgami, gdzie każdy krąg to sroższe kary. Następnie Czyściec, gdzie dusze pokutują, z nadzieją i wielką tęsknotą oczekują na dostanie się do Raju. Po przejściu przez Czyściec, Wergiliusz opuszcza go, który spotyka swoją ukochaną Beatrycze w Raju. To ona przeprowadzi Dantego przez Raj, po czym rozstanie się z nim, bo Dante wróci na ziemię, ma jeszcze wiele do zrobienia w swoim życiu. Przede wszystkim z owej podróży musi napisać niejako „sprawozdanie”, czyli „Boską Komedię”. Ma ku temu wszelkie dane, wiele zrozumiał, przestał się bać, wie, co w życiu jest najważniejsze.

Tak w największym skrócie można opowiedzieć przedstawienie Jarosława Kiliana. Natomiast dla dorosłych owa podróż przez zaświaty to metafora wniknięcia w głąb samego siebie, dotarcia do swojego sumienia, do tego, co jest istotą człowieczeństwa, oraz refleksja, jak powrócić z mylnej drogi ciemnego lasu na prawidłowy szlak swojego życia.

Świetnie zrealizowane przedstawienie, znakomicie zagrane aktorsko. Dante w wykonaniu Jakuba Mieszały (gościnnie) jest jednym ze współczesnych nastolatków (dżinsy, bluza z kapturem, sposób chodzenia itp.). Rolę Wergiliusza doskonale prowadzi i śpiewa Damian Wilma (gościnnie), śpiewak operowy, wspaniały baryton, a rolę Beatrycze udanie gra Hanna Turnau. Poetyckość i baśniowość treści przeplata się tu z poetyckością obrazu. W przedstawieniu koegzystują właściwie trzy plany: na żywo aktorski, lalkowy i multimedialny. Wszystko to łączy się ze sobą, tworząc harmonijną całość.

A przy okazji westchnienie – marzenie: chciałoby się zobaczyć „Boską Komedię” dla dorosłych z pełnym wybrzmieniem głębokich treści, jakie niesie. Tak bardzo potrzebnych, by potrząsnąć współczesnym człowiekiem. Ale tak wielkie dzieła, jak „Boska Komedia” czy „Faust” i inne, wymagają prawdziwych twórców reżyserów, a nie dewiantów, których interesuje aktor wyłącznie jako ciało, odarty z duszy i uczucia. A głównie takich właśnie reżyserów angażują dziś dyrektorzy teatrów.

„Boska Komedia” Dante Alighieri, adapt. Jarosław Mikołajewski, reż. Jarosław Kilian, scenog. Jarosław Kozakiewicz, Teatr Lalka, Warszawa.


https://e-teatr.pl/podroz-w-glab-samego-siebie-20135

Copyright © 2017. All Rights Reserved.