Założyciel Włoskiej Partii Komunistycznej, zarazem czołowy ideolog tej partii, Antonio Gramsci (1891–1937)
pod koniec życia nawrócił się i przyjął sakramenty – ujawnił nieoczekiwanie biskup Luigi De Magistris, pochodzący z tych samych stron na Sycylii co Gramsci, podczas konferencji prasowej w Radiu Watykańskim.

W latach 1922–1923 Gramsci przebywał w Moskwie, reprezentując Włoską Partię Komunistyczną w III Międzynarodówce Komunistycznej.
Gramsci w swoich pismach przedstawił koncepcję silnie akcentującą rolę świadomości w historii
/ zamiast roli ekonomicznej, jak podkreślali ortodoksyjni marksiści, wskazywał na decydującą rolę nadbudowy ideologicznej/.
Przekonany o decydującym znaczeniu idei w dziejach, głosił konieczność opanowania i przechwycenia przez partyjnych działaczy instytucji społecznych,
instytucji kultury, instytucji oświatowych itp.
Założenia te do dzisiaj inspirują lewicę na całym świecie pod nazwą marksizmu kulturowego, neomarksizmu, ideologii poprawności politycznej.
Ta metoda walki politycznej miała skutecznie eliminować wpływ chrześcijaństwa na masy społeczne.
To, czego dowiadujemy się o nim dzisiaj, jest jednak dużo ważniejsze, niż wszystkie jego dzieła razem wzięte.
Według relacji zakonnicy, chory Gramsci poprosił o przyniesienie mu obrazu Dzieciątka Jezus i pocałował ten wizerunek.
Przyjął sakramenty i powrócił do wiary swego dzieciństwa.
Włoski biskup, twierdzi, że ma absolutną pewność co do nawrócenia marksistowskiego intelektualisty.
O szczegółach dowiedział się od siostry zakonnej, która pracowała w szpitalu, w którym przebywał przed swoją śmiercią Gramsci.
Podobnie jak niegdyś Stanisław Brzozowski, będąc idolem i intelektualnym patronem lewicy,
Gramsci będzie niepokoił antyklerykalne środowiska powrotem do wiary w Chrystusa.
Nasze życie to podarowany nam czas łaski i przemiany.
Historia Gramsciego, guru współczesnej lewicy i twórcy nowej koncepcji wyrugowania chrześcijaństwa, jest znamienna i może być pouczająca dla wielu.
Pan Bóg z nikogo nie rezygnuje i Jego łaska nie jest ograniczona.
Ponadto warto powracać do wspomnień z dziecięcych lat, gdyż w tego rodzaju powrotach kryje się szansa odnalezienia skarbu wiary.

Ks.dr Waldemar Kulbat