Przypadająca  w  tym roku 1050-letnia rocznica  narodzin Bolesława Chrobrego, pierwszego polskiego koronowanego króla z dynastii piastowskiej, który w rok po chrzcie jego ojca lechickiego księcia Mieszka I przyszedł na świat,  skłaniają nas Polaków do duchowej, historycznej i patriotycznej refleksji

nad tym, że  Polska właśnie dzięki tej wybitnej postaci oraz   swoim chrześcijańskim korzeniom historycznym posiada już ponad tysiącletnie dzieje państwowe i narodowe.  Na nic się bowiem zdały na przestrzeni tego ostatniego tysiąca lat obce najazdy i interwencje, zamachy na polskich władców, bratobójcze spiski i zdrady oraz antykatolickie reakcje i próby wynarodowienia Polaków, ponieważ to zawsze poczucie narodowej tożsamości naszego narodu i wiara chrześcijańska stawały się czynnikiem jego oporu przeciwko wszystkim fizycznym i duchowym najeźdźcom oraz kolebką    kolejnego   odrodzenia  się  Polski     i jej  podniesienia  się  z    kolan o własnych siłach.    

Cóż bowiem było by z Polską i Polakami,  gdyby nie chrzest księcia Mieszka w roku 966 i koronacja jego syna na europejskiego króla w roku 1025?  Czy  istnielibyśmy  jako    niezależny europejski  naród i królestwo?  Czy tak jak słowiańskie plemiona połabskie, czyli Wieleci, Obodryci, Redarowie, Lutycy, Żytycy i Stodoranie zostalibyśmy wchłonięci przez ottońskie cesarstwo niemieckie  i zniknęli z mapy Europy, tak jak stało się to z wyżej tysiąc lat temu z wymienionymi plemionami .  Zaczynając od tego podstawowego pytania warto sobie więc w tym roku przypomnieć, jako powtórzoną lekcję historii, zarówno życiorys naszego polskiego władcy jak też i miejsca w Polsce z nim  związane.  Najważniejszymi z nich są niewątpliwie Poznań, Ostrów Lednicki, Gniezno, Wrocław, Kołobrzeg, Giecz, Kraków i Przemyśl, które za jego  właśnie  panowania  na  przełomie X i XI wieku stały się jednymi z najważniejszych grodów i chrześcijańskich metropolii Europy w tamtych czasach.   Symbolem patronującym więc temu krótkiemu artykułowi niech będzie  wspaniała spiżowa rzeźba Bolesława Chrobrego, która dziś znajduje się przed   Archikatedrą Gnieźnieńską, w której w roku 1025 został koronowany, i w której według lokalnej legendy wcześniej  spoczęła jego matka  Dobrawa.   
              


                                    Polonia semper fidelis

                     Kalendarium życia Bolesława Chrobrego
                       pierwszego koronowanego króla Polski

967- narodziny Bolesława, pierworodnego syna Mieszka I i czeskiej księżniczki Dobrawy
973-  pobyt    młodocianego   Bolesława   na    dworze  cesarskim Ottona I Wielkiego w Kwedlinburgu, jako pokojowego zakładnika mającego gwarantować lojalność Mieszka I wobec cesarza  podczas sasko-słowiańskich wojen toczonych przez Mieszka  z pogańskimi plemionami na Łużycach i na Połabiu

983-989 –  kolejne   małżeństwa  Bolesława, najpierw  z córką grafa miśnieńskiego, a następnie   z księżniczką węgierską  989-  kolejne  małżeństwo   z  Emnildą   córką    słowiańskiego     księcia z plemienia Stodoran rządzącego dawną słowiańską Brenną- późniejszy Brandenburg, Ze związku  z Emnildą, który trwał 25 lat przyszli kolejno na świat Mieszko II- późniejszy król, Otton  oraz trzy córki

992- dokument Civitas Schinesghe  w którym ojciec Bolesława Mieszko I zapisuje papiestwu oraz macosze Bolesława saskiej Odzie i przyrodnim braciom Chrobrego całe Państwo Gnieźnieńskie . Bolesław jako lenno otrzymuje najprawdopodobniej Kraków i Małopolskę oraz Śląsk. Po śmierci Mieszka I Bolesław przejmuje władzę w całej Polsce i przepędza Odę wraz z synami do jej rodzinnej Saksonii

996- Otton III zostaje cesarzem i rozpoczyna się realizacja idei „Renovatio Imperium Romanorum”, czyli odnowy Cesarstwa Zachodniorzymskiego   włączającego   plemiona   słowiańskie   i   Węgry  w krąg cywilizacji zachodnioeuropejskiej
997- śmierć  Apostoła Polski św. Wojciecha -Adalberta w Prusach i wykupienie  przez Bolesława jego szczątków  od   Prusów  i złożenie ich w Gnieźnie

1000-  Słynny „Zjazd Gnieźnieński” podczas którego cesarz Otton III przybyły  z  pielgrzymką   do grobu św. Wojciecha  w    porozumieniu     z   papieżem   Sylwestrem II utworzył tu niezależne arcybiskupstwo wraz z   podległymi   mu    biskupstwami,   Krakowie,   Kołobrzegu i Wrocławiu. Jest to data powstania narodowego kościoła polskiego. Podczas „Zjazdu Gnieźnieńskiego”  Otton III ukoronował Bolesława swoim diademem cesarskim nazywając go jednocześnie swoim bratem. Akt ten uznawany jest za nieformalną koronację Bolesława Chrobrego przez Ottona III

1002 – nagła śmierć cesarza Ottona III w Italii i załamanie  idei odnowy cesarstwa, nowym królem a później cesarzem zostaje Henryk II Bawarski. Po morderstwie dokonanym przez saskich grafów na potencjalnym następcy  Ottona III    Ekkharcie z Miśni   Bolesław    uderza   na  Miśnię i Łużyce zajmując tutaj liczne grody. Podczas zjazdu w Merseburgu dokonano próby  zamachu  na   Bolesława,   co   rozpoczęło   długoletni cykl wojen pomiędzy Polską a Niemcami, do Polski przybywają włoscy misjonarze  Jan i Benedykt

1003- Bolesław zbrojnie zdobywa Pragę i koronuje się na władcę Czech, w Polsce w eremie ginie Pięciu Braci Męczenników, kolejnych po św. Wojciechu misjonarzy chrześcijańskich Polski wczesnopiastowskiej
1004-   utrata przez Bolesława rządów w Czechach i Pradze, wybuch wojny z Niemcami

1005-  niemieckie   wojska   Henryka II   zjednoczone z pogańskimi Połabianami docierają w swej wyprawie wojennej pod Poznań, gdzie dochodzi   do zawieszenia     broni,   do Polski przybywa       św. Brunon z Kwerfurtu,   kolejny  misjonarz   związany z  Ottonem III i Bolesławem Chrobrym

1007-1013- kolejne wojny polsko-niemieckie zakończone pokojem w saskim Merseburgu. Milsko i Łużyce stały się lennem cesarza Henryka II, z których Bolesław zobowiązany był płacić trybut pieniężny
1009-  na    pograniczu    Polski,       Prus,    Rusi  i  Litwy   ginie      wraz z misjonarzami św. Brunon z Kwerfurtu, jego szczątki wykupuje Bolesław Chrobry

1014- koniec  uniwersalistycznej   idei ottońskiej,  król niemiecki Henryk II koronuje się w Rzymie na cesarza Świętego Cesarstwa z roszczeniem wobec narodów  słowiańskich do jego zwierzchnictwa
1015-1018-  kolejne wojny polsko-niemieckie wynikające z niezgody Bolesława  Chrobrego  zakończone  pokojem w Budziszynie, bohaterska obrona polskiej Niemczy na Śląsku przed niemieckimi najździacmi, kolejne dynastyczne małżeństwo Bolesława z córką zamordowanego Ekkhardta z Miśni w celu rozbicia sojuszów  niemiecko, czesko, ruskich

1018- wyprawa Bolesława Chrobrego na Ruś i zdobycie Kijowa, Jarosławia, Przemyśla  i zajęcie Grodów Czerwińskich na pograniczu piastowskiej Polski i Rusi
1024- śmierć cesarza Henryka II

1025- koronacja Bolesława Chrobrego na króla Polski dokonana  w Gnieźnie. Śmierć króla i jego pochówek w katedrze poznańskiej. Władzę po nim przejmuje jego syn Mieszko II Lambert , który poślubił siostrzenice cesarza Ottona III stając się tym samym członkiem cesarskiej rodziny niemieckich władców ottońskich. Polska stała się dzieki temu  niezależnym królestwem i narodem  w XI- wiecznej Europie .


Tekst powstał w ramach  współpracy autora z OŁ KSD na zasadzie wolontariatu  
Opracowanie, tekst G.B. Bednarek,  copyright 2017
 

Wszelkie prawa autorskie i wydawnicze zastrzeżone. Wszelkiego rodzaju reprodukowanie tekstów i zdjęć oraz tytułu serii bez pisemnej zgody autora i wydawcy jest traktowane jako naruszenie praw autorskich łącznie z konsekwencjami prawnymi przewidzianymi w  Ustawie  o    prawie   autorskim i prawach pokrewnych / Dz. U. nr 24 z 23.02. 1994 r. poz.8/