Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Publikacje członków OŁ KSD

Ks. dr Waldemar Kulbat - Kim jest dla Ciebie Jezus?

Co sprawia, że życie chrześcijanina nie jest błądzeniem w ciemnościach, że znamy cel naszego życia, że pośród przeciwności nie ulegamy rozpaczy, że nie boimy się, że pogrąży nas otchłań lub nicość? Od 20 wieków ci, którzy nas poprzedzali w wyznawaniu wiary rozważali słowa Chrystusa: „Ja Jestem Drogą Prawdą i Życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie”/ J 14,6/. Jezus przychodzi do nas aby objawić tajemnice Królestwa niebieskiego i zapewnia: „Wszystko przekazał mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten komu Syn zechce objawić”/Mt11,25-27; Łk 10,21-22/. Jezus wypowiada niesłychane słowa: „ Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca, Ja i Ojciec jedno jesteśmy”/J14,9/. A także: „Nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego Imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni”/ Dz4,11-12/.

Minęło dwadzieścia wieków a Jezus jest najważniejszą postacią w historii ludzkości. Nikt, żaden władca, żaden parlament, czy władza, żaden naukowiec czy myśliciel,  nie wpłynął tak mocno na życie ludzi jak Jezus. Chrześcijaństwo zaczyna się od spotkania z Jezusem, Jego nauką. Jezus w świetle Ewangelii to niezwykły nauczyciel i prorok z Nazaretu, który uczył o miłości, przebaczał grzechy, uzdrawiał chorych, uwalniał opętanych, wskrzeszał umarłych, który został skazany na śmierć krzyżową, umarł i po trzech dniach zmartwychwstał. Jezus je i pije z grzesznikami, lituje się nad biednymi ludźmi, przychodzi z orędziem zbawienia do grzeszników: „Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”/Mk2,16-17/.

Nikt tak nie nauczał jak On. Jezus wysławiając Ojca przyznaje się do wszechogarniającej mocy, jakiej udzielił Mu Ojciec, powierzając Mu pełnię prawdy Bożej i czyniąc jedynym Pośrednikiem: „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą”/Mt 13,31/. Jezus przyszedł, aby zniszczyć dzieła diabła, znakiem nadejścia królestwa Bożego jest wyrzucanie złych duchów: „Widziałem szatana spadającego jak błyskawica”/Łk 10,18/. Ujawnia, że panowanie szatana nad światem zostało złamane. Wszystkim ogłasza Dobrą Nowinę, że Królestwo Boże jest blisko. W przypowieściach o synu marnotrawnym/ Łk 15, 11-32/, o nawróconej grzesznicy/ Łk36,47/, o zagubionej owcy/ Łk 15,4-7/, , o zgubionej drachmie/Łk 15,4-7/, o robotnikach w winnicy, którzy otrzymali po denarze/ Mt 20,1-15/ mówi o miłosiernym Bogu. Zapewnia, że wielu pierwszych będzie ostatnimi a ostatnich pierwszymi/ Mk 10,31/. Głosi zbawienie dla ubogich i uciśnionych, prostych i małych. Jezus wzywa do pokory, do zajmowania skromniejszego miejsca na uczcie: „Każdy bowiem, kto się wywyższa będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”/ Łk 14,7-11/. Szczytem nauki Jezusa jest 8 Błogosławieństw, których głębia treści przewyższa wszystko co kiedykolwiek zostało wypowiedziane. Jezus wzywa do pójścia za Nim, nakazuje opuścić wszystko, zaprzeć się samego siebie/ Mk 8,34/, opuścić rodziców, rodzinę, zostawić umarłym grzebanie ich umarłych, poświęcić życie rodzinne dla głoszenia królestwa./ Mt 19, 11-12/. Ale obiecuje: „Zaprawdę powiadam wam, nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu mnie i powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie . domów, braci, sióstr, matek, dzieci, i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym”/ Mk 10, 28-30/. Na pytanie młodzieńca: Co czynić aby osiągnąć życie wieczne? Jezus najpierw odpowiada: zachowuj przykazania, ale wzywa też do doskonałości: idź sprzedaj wszystko co masz, rozdaj ubogim i pójdź za mną. Wzywa uczniów do niepodzielnej służby Bożej: „Cóż za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę?”
Mówi o konieczności przebaczenia. Przekazuje  najważniejsze przykazanie: „ Pan Bóg nasz jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem, i całą swoją mocą” Drugie jest to: „ Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” Nie ma innego przykazania większego od tych”/ Mk 12, 28-31/.

Jezus dyktuje swoje warunki: „Do każdego, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi , tego zaprę się i ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.”/Mt 10,32/. Jednak ze smutkiem wyznaje: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?”/Łk 18,8/. Jezus zdaje sobie sprawę, że im bliżej końca, tym bardziej zwiększy się na świecie nieprawość, a zmaleje wiara. Większość ludzi nie oprze się mocy złego, gdyż działa tajemnica odstępstwa. „A ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu”/Mt 24,12/. Przed końcem niemoralność i niewiara w świecie osiągną maksimum. Wielka masa ludzi ulegnie sile pokusy, dlatego ostrzega: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, gdyż wielu, powiadam wam ,będzie chciało wejść, a nie będą mogli.”/Łk 13,23-24/.

Teraz nauczanie Jezusa i wezwanie do pokuty otworzyło drogę do królestwa Bożego, jednak droga prowadzi przez wąskie odrzwia i wejście trzeba okupić wielkim wysiłkiem. Można spóźnić się, zaprzepaścić czas pokuty. Tu na ziemi zło może pozostawać w ukryciu, lecz podczas sądu nad światem zostanie ono publicznie zdemaskowane. Ludzie żyją w zaślepieniu i lekkomyślności, oddani używaniu świata i  jego sprawom, zamiast żyć dla Boga. Tak pozostanie aż do dnia Sądu, który przyniesie karę bożą. Dlatego jako uczniowie Chrystusa możemy w chwili próby powiedzieć za Piotrem w obliczu pytania Jezusa:  czy i wy chcecie odejść? „Panie do kogóż pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy poznali i uwierzyli, że Ty jesteś Świętym Bożym”/ J 6, 60-69/.

Ks. Waldemar Kulbat

Copyright © 2017. All Rights Reserved.