Czytelnicy prasy, telewidzowie zdążyli się już przyzwyczaić do dość powszechnie stosowanych środków przyciągania uwagi. Obecnie redaktorzy  i dziennikarze  nie tylko starają się poszukiwać sensacji, erotycznych skojarzeń i wydarzeń nacechowanych przemocą, ale coraz częściej przekraczają granicę przyzwoitości i dobrego smaku a nawet profanacji, szokując czytelników wykorzystywaniem obrazów, symboliki i treści religijnych, naruszając wrażliwość religijną ludzi, zbliżając się niejednokrotnie do bluźnierstwa.

Z przeprowadzonych z dziennikarzami rozmów wynika, że na wielu z nich jest wywierana presja by szukali za wszelką cenę skandali, konfliktów w religijnych wspólnotach, odwoływali się do relacji ludzi skonfliktowanych ze swoja wspólnotą religijną itp. Tymczasem w naszych parafiach „msza po staremu się odprawia” –jak głosił tytuł pewnej książki. Do wielu ludzi nie docierają te szokujące sztucznie fabrykowane rewelacje, inni coraz bardziej zaczynają rozumieć metody i reguły tej nieczystej, antykościelnej gry.
Znamienne, że tendencyjna telewizja, czy gazeta nie interesuje się tysiącami dobrze funkcjonujących, harmonijnych wspólnot, nie widzi gigantycznej pracy Kościoła, ale nagłaśnia na cały kraj informację, że komuś przeszkadza dźwięk dzwonów, lub jakiś podsycany, czy fabrykowany sztucznie konflikt itp.

Podobno  takie jest duchowieństwo jak społeczeństwo i na odwrót, ale ciągle jest aktualna zasada, żeby „nie szukać sprawiedliwości u niesprawiedliwych”  i konfliktowe sytuacje rozwiązywać w łonie własnej wspólnoty. W związku z sygnalizowanymi zjawiskami warto zauważyć, że dzisiaj w obronie Kościoła i wiary staje wielu wspaniałych duchownych i świeckich, którzy są prawdziwymi rycerzami wiary.