Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Publikacje członków OŁ KSD

Krzysztof Nagrodzki – Z listów do przyjaciół. I znajomych. Pragmatyzm nade wszystko?

Uznajesz politykę za pojęcie negatywne. - Polityka to brudna gra, nie ma co zajmować się nią – twierdzisz. I zapewne z troski o Kościół wskazujesz z dezaprobatą, iż „miesza się do polityki”.
Cóż, jeżeli pozwoliłeś sobie na zlemingowanie tymi hasełkami (ale o tym później), to dlaczego jednak idziesz do urny i oddajesz głos na swoich kamratów? To przecie schizofrenia. Tak źle im życzysz? Chcesz, żeby tonęli w owym „brudzie”?...

Polityka Kolego – który to raz trzeba walczyć z lewym przedefiniowaniem klasycznych pojęć - to „roztropne działanie dla dobra wspólnego”. Zatem który człon uznajesz za pejoratywny?
Co jest ową „brudną grą”?... 

Odpowiadasz, że nie o teorię a praktykę Ci chodzi. No dobrze, ale kto jest owym praktykiem? Odpowiadasz, że nie ci, którzy głoszą wzniosłe hasła, a twardo stąpający po ziemi pragmatycy. I taka właśnie jest twoja szeroko rozumiana „lewica” z przyległościami.

Niech Ci będzie. Zatem odpowiedz jak rozumiesz owe "twarde stąpanie"? Przecież lewizna - no niech będzie - tzw. lewica (chociaż lewizna jest pojęciem znacznie obszerniejszym), pokazała już na czym polega „pragmatyzm” w ich wydaniu. W wielu stronach świata, z ZSRR na czele, naturalnie, ale przecie nie tylko: W Kambodży Pol Pota, Chinach Mao, Korei Płn. Kimów, na Kubie, nie mówiąc już o socjalistycznej partii robotników Niemiec - NSDAP z tow. Adolfem na czele  - była, czy nawet jest, realizowana owa pragmatyczna wizja szczęśliwości. Chciałbyś tam być?

-Nie przesadzajmy, obruszasz się dynamicznie. Twórzmy okoliczności! Wszyscy jesteśmy twórcami okoliczności, powiadasz.
-Wybacz, ale nie pojmuję. To jakaś nowa odmiana deklaracjo-wezwania: Ruszymy z posad bryłę świata ? Zapewne z naturalnym uwarunkowaniem: Musicie nam stworzyć możliwości! Również w wyborach. Demokratycznych. No, najwyżej z pewnymi korektami przy zliczaniu głosów, gdyby sztafaż i zlemingowanie nie były wystarczające...

Nie chcę wytrząsać się specjalnie nad Twoją ulubioną partyjką, uzależnioną mentalnie od standardów…powiedzmy - nie łacińskich, a która – nie ona jedna - odpowiednio zmienia priorytety i sposoby uszczęśliwiania ludu w zależności od „etapu”. Sedno zostaje to samo – wadza i kasa w ramach walki klas. Klasy rwaczy z klasą dostarczaczy. Czy po to potrzebna była służbowa (od służb) pierestrojka z państwowego na wasze?...

Dlatego dla ulżenia Ci wspomniałem, że to nie wyjątkowa cecha charakterystyczna li tylko Twoich ideowych towarzyszy. Pojęciem „lewizna” (czy „lewica”) obejmuję szersze gremia oszołomionych li tylko teraźniejszością. O wiele łatwiej wskazać, które z ugrupowań buszujących po scenach w sztuce walki o władzę, trzyma – jak się wydaje – wyższe standardy i cywilizacyjne standardy.
Chociaż czasami kroi jak może - w taktycznych, mam nadzieję, obrządkach.
*
„Twórzmy okoliczności. Wszyscy jesteśmy twórcami okoliczności!”

- To takie ple-ple - świadomego czy podświadomego alibi - dla tłumienia sumienia, które przecie gdzieniegdzie jeszcze się kołacze. I czasami poszeptuje ostrzeżenie, że za wszystko trzeba będzie zapłacić. Jeżeli nawet nie tu to TAM na pewno.
I dlatego w ramach owego zagłuszania tak irracjonalnie traktujecie Kościół. Ten instytucjonalny ale i tych ludzi Kościoła - wiernych, którzy serio traktują Wiarę i wynikające z niej owe zobowiązania do „roztropnego działania dla dobra wspólnego”. Wspólnego dla wszystkich ludzi.
Czyż rozlegająca się wrzawa nad oświadczeniem grupy lekarzy o odmowie zabijania dzieci poczętych, nie jest tego najdobitniejszym przykładem? Czy mogą rozumieć klauzulę sumienia ludzie, którzy je niszczą?... A to tylko jeden z ogromu przykładów.
*
Zamiast porządnego zweryfikowania - pisałem już o tym nie raz - czy Ewangelia – źródło siły i przewodnik po życiu – jest rejestracją faktów, wolicie traktować ją jako legendę, opis mitów nieomal porównywalnych do greckich.
A weryfikacja jest prosta. Naprawdę. Zwykłą logiką. Zwykłą pracą intelektu.
- No chyba, że jeszcze nie dojrzał, bądź już się go wyprzedało na jawnych czy tajnych targowiskach codzienności.
*
Ale my Kolego swoje lata mamy i ryzyko- jako skutek bezmyślności bądź lenistwa – ryzyko wobec Wieczności jest zbyt duże.
Ileż razy trzeba o tym przypominać o statystycznie uprawnionym twierdzeniu: Im mniej wiedzy, tym więcej agresji?
Ile razy przestrzegać: Gdy rozum śpi – budzą się demony!
Nie widzisz tego w praktyce? Nie analizujesz trzeźwo - czyli pragmatycznie?
*
PS. Byłbym zapomniał – zadałeś pytanie o kontekst związany z odejściem Wojciecha Jaruzelskiego.
Pozwól, że odpowiem nie wprost: W Ewangelii w opisie śmierci Pana Jezusa, kiedy jeden z ukrzyżowanych złoczyńców prosi o wstawiennictwo, otrzymuje gwarancję: „Dziś ze Mną będziesz w raju”. (Łk 23, 43) Okazuje się, że szczera skrucha i żal za grzechy, nawet w ostatniej godzinie, może zmazać uczynione zło. Szczera skrucha! A jeżeli było się osobą publiczną – publiczna. W miarę możliwości. Takie minimum zadośćuczynienia.
Czy tak było teraz?... Być może. Nie słyszałem. A Ty?

I drugie, w pewnym stopniu z tym związane:
Skoro płk Kukliński jest honorowany przez wolną Polskę i Amerykę;
skoro Lech Wałęsa i gen. Jaruzelski nie byli czynowi Pułkownika – delikatnie mówiąc – radzi, to czy peany ich dowartościowujące, nie tworzą jakiegoś dysonansu logicznego?

Tworzą!
I to jest też „pragmatyzm”.  Postępowy.

Copyright © 2017. All Rights Reserved.