Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Publikacje członków OŁ KSD

Ks. dr Waldemar Kulbat: Czyściec- miejsce oczyszczenia

Listopad to miesiąc pamięci o zmarłych. Zgodnie z Pismem św. katolicy wierzą, że po śmierci dusza ludzka może trafić do nieba lub do piekła. Przejściowo może także znaleźć się w czyśćcu, czyli miejscu, gdzie musi odpokutować grzechy, aby kiedyś przekroczyć bramy nieba. Czy istnieją dowody na istnienie życia po śmierci? Tajemnicę życia po śmierci usiłowali przedstawić pisarze a także wybitni autorzy filmowych scenariuszy i obrazów.
Na przestrzeni wieków w kronikach klasztorów i w życiorysach świętych można znaleźć wiele przypadków, kiedy osoby zmarłe szukały sposobu, aby nawiązać kontakt z żyjącymi. Ukazywały się im i nawet pozostawiały po sobie wyraźne ślady, aby tym samym potwierdzić, że ich wizyta z zaświatów nie jest jedynie wymysłem czyjejś fantazji, ale faktem. Jeśli sięgniemy do życiorysów świętych, możemy w nich odkryć, jak wielu z nich z takimi duszami miało osobisty kontakt. Wzmianki na ten temat można odnaleźć np. u św. Tomasza z Akwinu,  w biografiach św. Brygidy, św. Małgorzaty Marii Alacoque a w czasach nam bliższych w biografiach św. Ojca Pio,  czy św. Faustyny Kowalskiej. Św. Faustyna w swoim Dzienniczku opisuje, jak w mistyczny sposób odwiedzała czyściec i to, co w nim widziała. Żyjąca na przełomie XVII i XVIII wieku bawarska mistyczka, siostra Maria Anna Lindmayr,  często widywała dusze czyśćcowe, pomagała im przede wszystkim swoją osobistą modlitwą i postem. Dlatego często odwiedzały ją różne zmarłe osoby, które w czyśćcu musiały cierpieć za grzechy popełnione za życia. Jeśli chodzi o dusze znajdujące się w piekle, to pojawiają się niezwykle rzadko. Zdaniem  św. Augustyna, mogą one się ukazywać, ale najczęściej jedynie ku przestrodze żyjących i po to, by wzbudzić w nich zbawienny lęk i wolę nawrócenia. Dusze z piekieł nigdy nie błagają o modlitwę, pomoc czy współczucie. Nie widać w nich nadziei.
Obiektem wzbudzającym wielkie zainteresowanie był zawsze czyściec. To tajemnicze miejsce, w którym dusze oczekują na wejście do raju. Na pytanie jak może wyglądać czyściec odpowiadają na przestrzeni dziejów Kościoła mistycy i święci. To stamtąd najczęściej przybywają dusze, które ukazały się żyjącym.
Według szesnastowiecznej wizjonerki i świętej, Katarzyny Genueńskiej, czyściec to stan duszy, w którym odczuwa się straszny ból za grzechy popełnione za życia. To samo potwierdzały dusze ludzi zmarłych, ukazujące się w różnych epokach i różnym osobom. Za każdym razem podkreślały one niewyobrażalny ból, który można porównać jedynie do bólu, jaki sprawia człowiekowi ogień. Ból ten płynie z tęsknoty za Bogiem. Bóg, który jest Panem życia i śmierci, pozwala duszom czyśćcowym, aby prosiły osoby żyjące o modlitwę za nie. Bóg zezwala spotkać się duszy czyśćcowej z osobami żyjącymi tylko po to, aby takie spotkania mogły jej pomóc w zakończeniu kary czyśćca lub ulżyć jej cierpieniom. Dlatego świadkowie objawień dusz czyśćcowych to osoby wyróżniające się dobrocią i pobożnością.
Nasuwa się pytanie: jak można pomóc duszom pokutującym w czyśćcu?
Święty Tomasz z Akwinu podkreślał ogromne znaczenie Mszy Świętej, sprawowanej w intencji zmarłych dusz. Do ulubionych modlitw dusz należy na przykład Psalm 129: „Z głębokości wołam do Ciebie, Panie” oraz różne formy odpustów praktykowane w Kościele katolickim. Nie można zapominać także o wielkiej mocy, płynącej ze wstawiennictwa Matki Bożej. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje duże prawdopodobieństwo, że Pan Bóg przyjmuje wszelkie praktyki religijne, a także akty i przejawy poświęcenia, wynikające z czystych intencji i powodowane miłością do zmarłych. Zgodnie ze starą tradycją, Anioł Stróż dodaje takiej duszy otuchy i wspiera ją podczas pobytu w czyśćcu, przekazuje jej modlitwy, a na końcu towarzyszy jej w drodze do nieba. Istnieje przekonanie, że dusze czyśćcowe odwdzięczają się żyjącym za ich pomoc albo same modlą się w ich intencji. Potwierdzają to pisma wielu świętych i świadectwa osób współcześnie żyjących. Nic dziwnego, że liturgia Kościoła zawiera różne formy nabożeństw żałobnych (Msza św. w dniu pogrzebu, w 30-tym dniu po śmierci, w kolejne rocznice śmierci, Msze św. gregoriańskie - 30 Mszy odprawianych przez kolejne 30 dni, wypominki - całoroczne cotygodniowe modlitwy za zmarłych, których poleca się modlitwie wspólnoty parafialnej), a także odrębne dni poświęcone ich wspominaniu (np. w kalendarzu liturgicznym Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych - 2 listopada).  Praktyki te świadczą o powadze z jaką Kościół podejmuje ten obowiązek. Dodatkowo modlitwę za zmarłych łączy się z modlitwą Anioł Pański, z okresowymi nabożeństwami maryjnymi i eucharystycznymi. Wszystkie łączy ta sama intencja, wyrażona w popularnej modlitwie: "Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci na wieki wieków. Amen".  Kościół zachęca także do podejmowania praktyk pokutnych w intencjach zmarłych, wierząc, że żyjący mogą je ofiarować za zmarłych i wstawiać się w ten sposób za nimi.

Interesujące świadectwa na temat dusz czyścowych zebrał Gerard J. M. van den Aardweg i przedstawił w swojej książce pt. Spragnione dusze. Zjawy z czyśćca, która jest owocem jego wieloletnich badań i poszukiwań.

Copyright © 2017. All Rights Reserved.