Jakże gorzka jest świadomość, iż pozbawianie życia dokonuje się również w miejscach, gdzie jedynym zadaniem powinno być – i ongiś było - ratowanie człowieka a nie przykłada-nie ręki do jego unicestwiania.

Niejednokrotnie można usłyszeć nierozumne uzasadnianie takich decyzji życzeniem Jana Pawła II z łoża śmierci, który prosił – taki przekaz otrzymaliśmy poprzez (ówczesnego) abpa Stanisława Dziwsza – „Pozwólcie mi odejść do Domu Ojca”.

Niezrozumienie polega na tym, iż były to słowa człowieka świadomego agonii, który chciał dokonać żywota wśród najbliższego otoczenia, „u siebie”, a nie na szpitalnym łożu. Zupełnie inny był kontekst wegetacji (w sensie fizycznym) obu wymienionych kobiet. Mózg Eluany funkcjonował – jak wynika z zapisu EEG – samodzielnie oddychała, musiała odczuwać, skoro zdecydowano się na podanie środków znieczulających. I byli ludzie  - tu siostry zakonne – gotowe trwać przy niej do naturalnej śmierci.

Pojedyńczy głos, tu i teraz, nie wpłynie na decyzje postępowego świata; świata uwikłanego w „utylitaryzmy”, „pragmatyzmy”, różne utopijne wizje – transmisje złych podszeptów, ale milczeć nie można. Na usta ciśnie się krzyk: Dlaczego idziesz w tym kierunku cywilizacjo, nosząca dumną nazwę „łacińska”, zwana również mniej precyzyjne „zachodnią”? Czy zdajesz sobie sprawy, że gubisz swoje człowieczeństwo? Czy zdajemy sobie sprawę, że przychodzą momenty, wymagające konkretnego świadectwa od każdego z nas i deklaracji po której stronie stoimy?

Członkowie Zarządu OŁ KSD:

Krzysztof Nagrodzki, Tomasz Bieszczad,

Zygmunt Chabowski

oraz członkowie OŁ KSD:

Błażej Torański, prof. Tadeusz Gerstenkorn, ks. dr Kazimierz Kurek SDB, Ewa Piątkowska, Jan Wojciechowski, ks. dr Waldemar Kulbat, Anna Skopińska, Agnieszka Sadowska, Janusz Janyst, Beata Janicka,

(lista jest otwarta)

Łódź, 10 - 16 lutego 2009 roku