Jan Szałowski

O jedno słowo za daleko

Wspominam dziś przyjaciela

O nie, nie zginął, żyje z dala

Tam w Ameryce dokąd wielu

Za lepszym chlebem wyjechało

To miał być tylko taki niedługi

Poza Ojczyzną dla chleba pobyt

Lecz nie wyliczył perfidii czasu

Która dopadła go w rok następny

Po co tam jechał z dala od siebie

Nie widział u nas głodowego marszu

Co go pędziło daleko od siebie

Jakie to słowo przeklęte padło

Dlaczego wcześniej puszkę Pandory

Ot tak bez sensu otworzył kiedyś

W przestrzeni cenzurą objętej ścisłą

Po co wyrzekł to słowo: ‘Katyń’?

13 grudnia 2012 roku 19:15

„O cnotach”                                               

Proszę o wiarę co się wykłóca z rozumem
a potem chodzi z nim pod rękę po nierównej drodze

proszę o nadzieję najlepiej salomonową
co daje rabat na wieczność

proszę o miłość lawendową czystą
żeby wpaść w przezroczystość
i w końcu spotkać się z Tobą

30.06.2012r.